Volle maan

Wanneer ik vroege een tijdje slecht sliep, dan was dat gewoon zoals het was. Zonder aanwijsbare reden. Tegenwoordig slaap ik slecht omdat het volle maan is, afnemende maan, nieuwe maan, wassende maan, Weegschaal in Mars staat, Pluto is gedegradeerd van planeet naar dwergplaneet en Boogschutters op leeftijd te eigenwijs zijn om op tijd naar bed te gaan. Andere bekende oorzaken zijn: teveel naar een schermpje staren, te laat eten en bijwerkingen van medicijnen. Als je een reden zoekt zal het internet je die reden geven.

Buiten het verminderen van schermtijd en niet mee vlak voor het slapen nog wat eten, poog ik, met redelijk succes, voor half elf in bed te liggen en slik ik op dagen dat het niet nodig is geen hooikoortsmedicatie. Voeg daar mijn yoga- en wandelactiviteiten aan toe en je zou denken dat ik de laatste week geslapen heb als een baby.

Dat deed ik trouwens ook. Hoewel het gezegde ons anders wil laten geloven, slapen baby’s misschien wel vaak, maar maar zelden een hele nacht achter elkaar. Ik dus ook niet. Ik heb altijd een aantal nachten nodig om te wennen aan zowel de verandering winter/zomertijd als aan de overgang van de seizoenen.

Ondanks voldoende uren in bed word ik duffer en duffer. Ik stuur een collega een uitnodiging voor een afspraak en schrijf er bij, ik wil niet dat je hier vandaag op je vrije dag op reageert. Pas wanneer hij reageert realiseer ik mij dat het al donderdag is. Tot straks bij de vergadering, eindigt hij onze chat. Ik schrik. Heb geen vergadering in mijn agenda staan. Ik kijk in die van hem. Ik ben duidelijk niet de enige die niet bij de les is. Ik wist niet dat ik tegenwoordig een andere functie heb, reageer ik terug. Bij deze vergadering ben ik standaard niet aanwezig.

Dit soort momenten laten mij de waarheid achter gedeelde smart is halve smart beseffen. Hoewel ik het jammer vind voor hem, ben ik wel blij dat ik niet de enige ben die soms te duf voor woorden is.