De beller is sneller

23 reacties

Niet aan mijn werkgever vertellen maar ik heb een hekel aan bellen. Waarom niet aan mijn werkgever vertellen? Nou, één van mijn taken is ‘bellen met de dienstverleners wanneer het proces daarom vraagt.’ Daar waar ik privé de telefoon zoveel mogelijk links laat liggen, of mij er met een mailtje of een appje vanaf probeer te maken, hang ik professioneel gezien meer dan regelmatig aan de lijn. Want ja, de beller is sneller.

Die hekel aan bellen, dat is genetisch bepaald. Mijn vaders hekel aan bellen was legendarisch. Ook al zat hij praktisch op de telefoon, wanneer dat ding overging schaalde zijn stem door het huis. ‘LOES! TELEFOON!!!’ en bleef geduldig wachten tot mijn moeder aan kwam rennen. De incidentele keren dat wij ‘ons pa’ aan de lijn kregen bezorgde eenieder een hartverzakking. Het kon niet anders dan dat Loes iets vreselijks was overkomen. Anders nam zij de telefoon wel op.

Het schijnt geen bijzondere mutatie te zijn, dat anti-bel-gen. Sinds het fenomeen mail haar intreden in werkland deed, is de gewoonte om bij onduidelijkheden even te bellen, met een factor 100 afgenomen. Terwijl, volgens mij, door al dat mailen de onduidelijkheden met een factor 1.000 zijn toegenomen. Iets wat ik volgens de notoire mailschrijver helemaal fout zie. De schrijver kan al schrijvend zijn gedachten ordenen. De ontvanger kan een mail in alle rust lezen, en herlezen. Terwijl even niet opletten tijdens een telefoongesprek, of te snel conclusies trekken, grote gevolgen kan hebben.

Inderdaad: drie kannen en geen enkele kruik in de laatste twee zinnen. Het kan allemaal. Duidelijk formulieren, rustig lezen, even niet opletten tijdens een telefoongesprek. Maar ja, zelfs een goed geschreven, gestructureerde mail kan onduidelijkheden bevatten. Rustig een mail lezen is vaak niet bij. De hele mail lezen is soms wat te veel gevraagd. Conclusies worden getrokken en acties uitgezet. Als er tussen zender en ontvanger dan ook nog één of twee tussenpersonen zitten, dan is dat vragen om spraakverwarring.

Vandaag mocht ik als vierde tussenpersoon een kluwen spraakverwarring genaamd ticket ontleden. Na alles gelezen te hebben was de oorzaak van de spraakverwarring mij duidelijk. Mailen. Een simpel telefoontje op dag één had heel wat onduidelijkheden, onbegrip en aanpassing van de oorspronkelijke kunnen voorkomen. Ik ging bellen. Checken bij de vraagsteller (1) of ik het goed begrepen had. Bellen naar de tegenpartij (2) om te pogen tot afspraken te komen. Uitgelegd dat ik de ‘ja maar’ snapte maar dat die niet nodig was mits er even contact opgenomen werd (3) met de vraagsteller (1) zodat de gevraagde controle volgens de gestelde voorwaarden uitgevoerd kon worden. Het was duidelijk en tegenpartij (2) ging contact opnemen met tegenpartij (3) om de actie toe te lichten en uit te zetten.

Om vier uur, toen ik met de tussenpersoon aan de lijn hing kreeg ik een appje van tegenpartij (2). (3) gaat zo met (1) mailen. Ik reageerde nog, bellen is in deze handiger, en hoorde niets meer. Een half uur later zag ik dat (3) inderdaad met (1) had gemaild en ik zag dat dat wat al driemaal eerder was gebeurd weer was gebeurd… Controle x was uitgevoerd zonder voorwaarden y.

Eén telefoontje! Eén telefoontje! ÉÉN TELEFOONTJE! Dat is alles waar ik om vroeg. Dat was alles wat nodig was. Ik belde naar de tegenpartij en vroeg of ik persoon (3) kon spreken. Die was al naar huis. Na even flink gevloekt te hebben heb ik twee berichten geschreven. Een appje naar (2) om te vertellen dat de controle weer niet volledig was. En in het ticket heb ik geschreven. Beste (3) neem vrijdag alsjeblieft contact op met (1) zodat hij y kan starten voordat jij de controle doet.

Een hele middag naar de Gallemiezen omdat er ergens iemand rondloopt die schijnbaar een nog grotere hekel aan bellen heeft dan ik zei de gek. Ik wist niet dat dat kon.

Voor de mensen die er ondanks mijn verwijzingen (1), (2), (3), (x) en (y) niet uitkomen volgt hier de samenvatting: De beller is sneller.

23 Comments

  1. Mijn vader deed precies hetzelfde, maar dan met een andere voornaam. 😉 Toen m’n moeder overleed lukte dat niet meer en het duurde niet lang of hij had eigenlijk helemaal geen problemen met bellen. Ik denk dat hij destijds (toen mijn moedr nog leefde) bang was om het niet goed te doen. Communiceren was in het algemeen niet z’n sterkste punt en dat van mijn moeder juist wel. Ik ben ook voor het vak communicatie op school, met daar binnen of je iets met een mail of dergelijke moet doen. Handig want het staat vast en je kan er op terug komen. Of mondeling door bijvoorbeeld de telefoon. Heb je snellere terugkoppeling en kan je meteen horen of de ander het snapt. Zelf heb ik geen problemen met bellen. Dagelijks wordt ik een keer of 4 gebeld door een blinde kennis. Voor hem is bellen wat eenvoudiger dan mailen of appen. Heb ook een jaartje op een telefonische helpdesk gezeten. Belde ook terug en dat werd als zeeer positief ervaren. Alleen moet je dergelijk werk niet te lang doen of af kunnen wisselen met iets anders.

    Like

  3. Ha, leuk onderwerp, waar blijkbaar (ook bij veel volgers) een gevoelige snaar wordt geraakt. Hier ook, dus 🙂 Mijn vader heeft in zijn hele leven nooit zelf gebeld; als er iemand belde voor hem dan nam hij de telefoon wel aan, maar zélf bellen: never! Manlief heeft er (als halve autist) ook een hekel aan, en ja, ik geef het toe: ik schrijf ook liever. De meeste Denen zijn bellers. Dus je snapt: hier loert elke keer zo’n verhaal als jij hierboven beschrijft. Benieuwd wie het langer volhoudt: de Denen, of wij… 😉

    Geliked door 1 persoon

  4. Oh, gewéldig dit! Niet voor jou, maar wel voor ons.
    Ook geweldig dat verhaal over de vader als de telefoon ging. Mijn vader was ook zo. Het is een mannending, denk ik. Want mijn verkering neemt ook nooit de telefoon op. Zijn verweer: ‘het is toch altijd voor jou’. En dát zei mijn vader dus ook altijd.

    Like

  5. Heerlijk, kan mij de situatie zo voor de geest halen. En ondanks dat ik de specifieke casus niet ken denk ik op basis van je verhaal zelfs al te weten wie persoon 3 (van dienstverlener) moet zijn en waarbij ik dan de persoonlijke beweegreden ook nog weet 🙂

    Zelf ben ik ook niet echt een beller en prefereer e-mail meer om meerdere redenen. Maar ben me ook bewust van de nadelen ervan, waarvan jouw verhaal er eentje van is.

    Like

    1. Toen ik het belletje van de tussenpersoon kreeg heb ik even overwogen om hem door te verbinden naar jou …😎 maar ik dacht, ik probeer het zelf. Vrijdag ben jij wellicht de klos (want maandag gaat de release live en dit stukje is nog niet ‘getest’.

      Like

    1. Volgens mij zijn er maar weinig mensen die bellen fijn vinden als ik de reacties hier en elders mag geloven. Toch doen we het maar mooi… En verdienen er ook nog de kost mee.

      Like

  7. Ja, het is soms inderdaad sneller en duidelijker, maar ik heb er toch echt een hekel aan. Ik doe het wel bij collega’s die het fijner vinden om te bellen dan Slack (soort chatsysteem), want anders reageren ze zo langzaam.

    Geliked door 1 persoon

  8. De beller is absoluut sneller! Ik haat bellen … deed ik al toen ik zo’n 12 jaar geleden bij een contact center begon… en tot 5 jaar geleden oproepen mijn hoofdtaak was.

    Like

  10. Mijn relefoon heeft voor zo’n acht jaar geen geluid gemaakt. Tegenwoordig heb ik verschillende ringtones. Werk waar ik veel moet bellen is aan mij niet besteed maar idd soms is bellen handiger dan berichtjes en mailtjes.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik hoef gelukkig niet veel of vaak te bellen. Alleen als het nodig is. Zoals vandaag. Wat eigenlijk niet nodig was geweest als iemand twee weken geleden even had gebeld.

      Like

Reacties zijn gesloten.