En dan denk ik…

23 reacties

Ik heb een hekel aan poetsen. Zo, dat is er uit. Natuurlijk maak ik met enige regelmaat mijn huis schoon maar als ik heel eerlijk ben, doe ik dat met een Franse slag. Op ooghoogte is het schoon, zal ik maar zeggen. Twee, driemaal per jaar ga ik los. Haal ik alles van z’n plek, zie hoekjes op plekken waarvan ik niet wist dat er hoekjes waren. Ik klop, veeg en zuig. Haal natte lappen langs alles wat er tegen kan.

De laatste aanval was al even geleden en wat mij betreft kon dat ook wel zo blijven. Maar ja, morgen krijg ik bezoek. Buiten dat zij mij wil zien, is Vriendin ook nieuwsgierig naar de nieuwe badkamer en keuken. Die beide al ruim een jaar oud zijn. Niet oud dus, maar ook niet meer echt nieuw. En laat ik je zeggen, dacht ik vroeger dat je op wit en glanzend alles ziet, weet ik nu dat antraciet mat ook niet echt een vlekken verberger is. Elke druppel laat een vlekje achter. Laat het in mijn keuken nu barsten van de druppels.

Gevoelsmatig moest ik aan de bak. Ik begon met de vensterbank. Die haalde ik leeg. Terwijl ik het stof aan een natte doek liet plakken dacht ik, ramen lappen? Ik dacht nee, maar deed ja. Echt, ik deed ja. Vijf minuten werk, meer is het niet. En dan denk ik…. waarom zie ik hier altijd zo tegen op? Beats me.

Toen de ramen schoon waren zat ik dusdanig in een flow dat ik meteen de eethoek aanpakte. De tafel nog verder in elkaar schoof; een stoel naar de badkamer verhuisde. Alle snuisterijen en planten een ander plekje gaf. Ik overwoog zelfs om de tafelloper even te strijken want die zag er echt schandalig gekreukeld uit. Maar ook vies dus… in de wasmachine ermee.

Enfin. Mijn huis is schoon. De ingrediënten voor de lunch zijn binnen. Ik ben er klaar voor.

23 Comments

  1. Nou ja, vanaf half mei kreeg ik geen berichtje meer in mijn feedreader dat je iets gepost had. Dus ik ging toch maar ‘ns kijken. Heb je gewoon volop geblogd. Nu maar even opnieuw je blog toegevoegd. HOpelijk vanaf nu weer steeds een berichtje. En bijgelezen ook nog. En ook ik ben geen poetser. 😉

    Geliked door 1 persoon

    1. Mwah… De paar mensen die hier komen hebben zelf ook geen last van een poetsfiemel. Dus die kijken er gewoon aan voorbij. (Het is meer dat stemmetje wat zich ineens met met huishouden gaat bemoeien.)

      Like

        1. Alleen qua opjutten hé. Niks nieh de handjes even uit de mouwen steken daar voelt mevrouw zich te goed voor. Commentaar geven als de beste, maar verder heb je er niets aan.

          Like

  3. Herkenbaar. Ik begin ook wel eens met de ‘even’ afsoppen van keukendeurtjes. En als ik dan de banken in de woonkamer van de kant heb, en de onderkant van de salontafel (want van glas) aan het soppen ben, terwijl de kattenkussen in de was zitten, vraag ik me af wat er gebeurd is.

    Geliked door 1 persoon

  5. Wat dat betreft ben ik wel blij met de coronamaatregelen. In mijn woning geldt nog altijd nul bezoekers. En dat is anderhalf jaar goed gelukt. Ik ben een JIT’er en ga dus pas schoonmaken/opruimen 2 uur voordat er visite komt die zich ruim van te voren moet aanmelden.

    Geliked door 1 persoon

      1. Ja, zeker, ook wat dat betreft mis ik mijn vrouwengroepen, de live-vergaderingen… WAAR haal ik de motivatie vandaan om het huis gewoon bij te houden – meer dan mijn hulp het bijhoudt?

        Geliked door 1 persoon

    1. De buitenkant het ik ook uitbesteed… En de slaapkamers sla ik over. Dan heb je het dus over dat beetje glaswerk wat je op de foto’s ziet. Nauwelijks de moeite waard.

      Like

Reacties zijn gesloten.