So hé

De komende drie weken mag ik vijf dagen per week werken. Het nadeel van een tweepersoons team zijn wanneer je als team wel bereikbaar moet zijn. Dat nadeel heeft ook een voordeel. Ten eerste houdt het mij van de straat, en ten tweede levert het meestal extra gewerkte uren op, waardoor ik naast de drie losse weken vakantie in februari, mei en november, in augustus ook nog drie weken zomervakantie heb. Ja lieve mensen, ik heb een heel zwaar leven. Maar niet heus.

Elke vakantie van collega neem ik mij voor om niet te veel uren extra te maken. Deels door elke dag een half uurtje later te beginnen dan normaal, en op maandag echt alleen maar een paar keer een kwartier tot een half uur achter de laptop te gaan zitten en alleen dat te doen wat moet gebeuren. Telefoon opnemen, calls doorzetten, mails beantwoorden.

Tot nu toe is het altijd bij een voornemen gebleven. Meestal ga ik op maandag de mist al in, ben ik op dinsdag zo vroeg wakker dat ik stom zou zijn om geen gebruik te maken van een paar uur in alle rust werken en zo kan ik nog wel wat excuses bedenken. Dit keer ben ik zelfs al zo ver gegaan om een schier onmogelijk in te plannen afspraak naar maandag te verplaatsen. Ook dit keer zag ik de bui dus al hangen.

Zojuist keek ik even naar de weersvoorspellingen van de aankomende week. Die zijn dusdanig zomers, zeg maar hittegolf-erig, dat vroeg beginnen een must is. Net als vroeg in de ochtend boodschappen doen en een uurtje of twee siësta aan het begin van de middag. Zo op het heetst van de dag dus.

Jullie lezen het: er is een voornemen. Nu nog zien dat ik mij eraan houd. Hoewel: als de teller echt de 34 graden aan gaat tikken dan verander ik in een soort van dweil. Een tandje minder, en heel veel ijskoffie drinken, is dan niet alleen wijs. Het is vermoedelijk ook het hoogst haalbare.

Ik heb de ijsklontbakjes (2) al gevuld in de diepvriezer staan. Want een slimme meid, is op de hittegolf voorbereid.