Paniek

17 reacties

Daar waar ik als kind mijn hand niet omdraaide om spinnen te aaien, hooiwagens uit te zetten en wormen te eten heb ik sinds de maaienregen als gevolg van een dode vogel op het rooster van de badkamer in mijn ouderlijk huis, een aan fobie grenzende afkeer voor alles wat kruipt en sluipt. Om over wiggelen nog maar te zwijgen. Ik weet dat mijn angst irrationeel is en weet de paniek over het algemeen aardig te onderdrukken. Als het enigszins kan ga ik in eerste instantie over tot een uithuisplaatsing. Alleen als dat echt niet lukt pak ik de mep. Iets met dierenleed heeft niet alleen betrekking op grote beesten, maar ook op gluiperds en kruiperts.

Geloof mij, geen huis is ongedierte vrij, en al helemaal niet wanneer er standaard ramen open staan. Aangezien er grenzen zijn aan hoeveel macht ik dat kleine spul geef, blijven die ramen ook open. Dankzij dit alles zweeft ergens in mijn achterhoofd de angst voor een nachtelijke aanval van een spin, om maar een dwarsstraat te noemen.

Zondagavond lig ik nog niet zo lang in bed wanneer ik iets over mijn huid voel kruipen. Richting hals. In paniek gooi ik het laken van mijn af en grijp naar de wriemel. Ik voel een best wel stevig lijf en met een wijds gebaar sla ik de dikke spinnenkop van mij af. Het moet wel een dikke spinnenkop zijn. En die beesten zijn taai. Ik verwacht een tweede aanval en lig met een nog net niet op hol geslagen hart in bed. De aanval bleef uit, toch duurde het een eeuwigheid voordat ik in slaap viel.

Maandagmiddag rol ik mijn yoga mat uit in de koelste kamer van het huis. Mijn slaapkamer. Ik neem plaats op de mat en mijn oog valt op een draadje. Zo’n draadje, met stevige knopen, die nog wel eens aan de naad van dekbedden hangt. Een niet kort genoeg afgeknipte lock-draad dus.

😳Ik heb mijn dikke spinnenkop gevonden.🙃 Paniek om niks dus.

17 Comments

  1. Pffff. Toch lekker zo’n meevaller achteraf. Ik vond laatst, in de berging, wat schroefjes in een grote, blauwe Zweedse tas. Schroefjes zijn altijd handig dus ik viste ze een voor een uit de tas. Tot ik er een te pakken had die zacht was. Jasses!

    Like

  3. Ik heb een irrationele angst als ik over een viaduct fiets, dat ik eraf zal springen. Echt een belachelijke angst, maar ik fiets altijd extra hard en het liefst zo ver mogelijk weg van de reling…

    Like

    1. Die herken ik. Ook als ik op de stadsbrug over de Maas wandel. Dan probeer ik altijd afstand van de rand te houden omdat ik bang ben dat ik anders dat extra stapje doe.
      Ik vergeet dan alleen dat ik echt moet klimmen om dat extra stapje te doen.
      Grappig om te lezen dat er meer mensen last van hebben.

      Like

  4. Die maaienregen is herkenbaar… wij hadden een dode fazant op de rommelkamer liggen, binnengebracht door de poes en die fazant lag daar ook al eventjes… brrrr!

    Like

  5. Daar ben ik gelukkig niet bang voor, dat scheelt, want ik heb al meer dan genoeg aan mijn angst voor muizen. Volstrekt irreëel…

    Like

Reacties zijn gesloten.