Met enige regelmaat deel ik trots mijn woonsituatie. Op loopafstand van de Maas en haar uiterwaarden, het bos en de grens met Duitsland, het ziekenhuis, drie supermarkten, mijn werk, het centrum en het station, zeg ik dan. En met de auto zit ik ben twee minuten op de grote weg. Met andere woorden, ik woon super centraal en toch landelijk. En mijn flat kost geen drol. He-le-maal perfect dus.
Er zit één nadeeltje aan het wonen op loopafstand van waar het allemaal gebeurt. Dat nadeeltje is ook nog eens afhankelijk van hoe de wind staat. Als die wind goed staat, of beter gezegd fout, dan kan ik meegenieten van elk openlucht festival.
Gisteren had Venlo de eer om na anderhalf jaar lockdown de spits van het openlucht festival seizoen af te bijten met StereoSunday. Het park waar het festival wordt gehouden ligt tegenover het station. Van mij uit gezien rechts van de stad. Te voet een kilometer bij mij vandaan. Hemelsbreed minder. Terwijl de tijd verstreek werd de stad stiller waardoor de festival geluiden steeds luider klonken. Om half twaalf ging ik, ondanks het bonk bonk bonk bonk afgewisseld met veraf en dichtbij gejuich, toch maar naar bed. Dat had ik beter niet kunnen doen want mijn bed danste mee op de maat van de muziek.
Om één uur was het abrupt afgelopen en werden Venlo en mijn huis omhult door een hemelse stilte. Een stilte die tien minuten later wreed werd verstoord door de eerste politie sirenes die zaterdag maar hé, daar kijk ik niet meer van op. Dat geluid heb ik ook tijdens de lockdown met enige regelmaat gehoord. Dat is niet iets om wakker van te liggen.
Toch eens uitzoeken hoeveel festivals we (lees Venlo) nog op de agenda heeft staan. Hoewel het gezien de huidige bijzondere situatie niet wil zeggen dat die allemaal doorgaan. Of dat de wind fout staat.
Koffie Digitalix 
ik vind muziek op zich niet zo erg, ook al is het niet altijd mijn smaak. Maar soms heb je inderdaad alleen dat bonk bonk bonk. En dat is me partij irritant.
LikeLike
Ik denk als we iets dichterbij hadden gewoond dat het wel mooi was geweest. Nu kwamen alleen de ergste flarden onze kant op,
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar. Wat was het heerlijk stil het afgelopen jaar. Stilaan komt alle lawaai terug.
LikeGeliked door 1 persoon
We wonen op redelijke afstand van Landgraaf, maar als de wind goed/fout staat hoor je de festivalgeluiden van Pinkpop
LikeGeliked door 1 persoon
Dat dus. Te veel om het te negeren, te weinig om er van te genieten.
LikeLike
Hier vandaag ook het eerste festival in de open lucht. Normaliter voor 50.000 bezoekers of zoiets, nu voor ‘slechts’ 10.000. Ik heb nog niets gehoord. Dus de wind zal wel goed staan.
LikeGeliked door 1 persoon
Vandaag staat de wind ook goed. Als het vandaag foor is gegaan want het stortregende hier net. Niet leuk voor de festivalgangers.
LikeLike
Ja joh, de geneugten aan de ene kant… Of: elke voordeel… enfin. En met het van start gaan van het festival (en kermis)seizoen, worden ook weer allerhande (al dan niet nieuwe) ‘regels’ van toepassing. Zucht. Mijn beste vriendin woont op het Marktplein van een Limburgs dorpje, waar nu kermis is. Zij is, net als ik, anti-test en anti-prik. Gevolg: ze kan vijf dagen haar huis niet uit, want dat bevindt zich midden in de festivallocatie, waar je je slechts mag bevinden als je een test- of prikbewijs kunt overleggen. Op het hele Marktplein zijn pijlen geverfd voor de looprichting, want je mag maar vanaf de ene kant het kermisterrein OP, en aan de andere kant het terrein AF. ‘Als ik de Markt over steek om boodschappen te halen net even voorbij de ‘uitgang’ van het kermisterrein, zou ik een idiote omweg moeten maken om weer terug naar mijn huis te komen – want tegen de richting in lopen, mag niet’, schreef ze mij. Ze maakt van de nood maar een deugd: ze brengt de komende dagen als toeschouwer van deze waanzin op haar balkon door… 😀 (ik word elke dag blijer dat ik ver van dit alles woon)
LikeGeliked door 1 persoon