Wake up call

Vroeger had ik zo’n wekker met twee van die bellen aan de bovenkant. Als die wekker afging was iedereen in de weide omgeving wakker. En snoozen was er niet bij. Daar deed zo’n Mickey Mouse look a like wekker niet aan. Toen ik ging samenwonen werd dat onding vervangen door een radiowekker. Met snoos-stand. Die ik niet gebruikte want daar had ik geen tijd voor.

Toen ik tien jaar later het qua wekker weer zelf voor het zeggen had, kocht ik weer een wekker met bellen. Het duurde even voordat ik aan het geluid gewend was. Niet van die bellen, maar wel van het getik. Dat getik werd elke slapeloze minuut luider en luider. Uitzetten was geen optie. Het getik bleef. Na ongeveer een maand stond er een digitale wekker naast mijn bed. Zonder radio.

Een paar jaar geleden, tijdens een periode van slecht slapen, begon die wekker mij te irriteren. Ik zag elke minuut, elke kwartier, elk uur wegtikken. Telkens wanneer ik mij ogen even opendeed zag ik hoe de nacht korter werd en mijn slaap niets voorstelde. Op een dag verving ik mijn wekker voor mijn telefoon. De perfecte oplossing. Wilde ik echt weten hoe laat het was, pakte ik de telefoon even op om te kijken, maar verder stoorde ik mij niet aan rode cijfers in de nacht.

Soms kon ik niet slapen. Echt niet slapen. Dan was zo’n telefoon ook handig. Dan kon ik even een spelletje doen, of wat over het net surfen. Langzaam sloop het erin. De eerste vijf minuten in bed nog even door Instagram scrollen. Vijf minuten werden er tien, dertig. Als ik niet kon slapen, of midden in de nacht wakker werd, nog eens vijf of tien minuten. Of meer. Uch. Toch wist ik het altijd binnen de perken te houden. Iets met nauwelijks wifi op de slaapkamer en een beperkte datalimiet. Soms, de laatste maanden wat vaker kreeg ik één of twee dagen (nachten) voor de nieuwe MB’s een berichtje dat ik nog maar 20% of minder van mijn datalimiet over had.

Dan dacht ik, misschien toch maar eens de wekker uit het vet halen, want dit gaat fout. Maar ergens vond ik het niet nodig, want goh, dan heb ik ‘s-avonds even mijn telefoon in mijn hand, no big deal. Tot de nacht van zaterdag op zondag. Ik kreeg wederom een berichtje dat ik nog maar 20% van mijn ingekochte data over had. De nieuwe MB’s krijg ik pas 7 augustus. Ik heb de telefoon aan de kant gelegd, en zondag de wekker in ere hersteld.

En wat denk je: ik mis mijn telefoon voor geen meter. Zelfs die ene nacht waarin ik nauwelijks heb geslapen, heb ik niet één keer mijn hand uitgestoken om mijn telefoon te pakken. Niet eerder ben ik zo snel van een slechte gewoonte afgekickt.