Zetje

11 reacties

Zo wandel ik dagelijks minimaal vijf kilometer en zo ben ik niet meer vooruit te branden. Ik weet hoe het komt. Iets met de langste en heftigste fibromyalgie aanval sinds jaren, even niet beschikken over effectieve pijnstilling en een verkeerde mindset. Vooral dat laatste is killing.

Wat ik had moeten doen was (met uitzondering van de dagen dat ik verhoging/koorts had) was blijven bewegen. Daarnaast gezond eten en voldoende rust nemen. Maar ik voelde mij zielig, nam een paar dagen rust. Als in niet gaan wandelen. Gezond eten hield ik wel vol, maar daarnaast trakteerde ik mijzelf iets te vaak op chocolade of wat fris. Suikers dus. Voor wat snelle energie. Meestal gevolgd door in-kak-moment en, erger nog, slechter slapen dan normaal. En laat ik het maar niet hebben over het gezegde, elk pondje komt door het mondje. Zes pondjes ook. Door vermoeidheid werd de zin om te wandelen nog kleiner, de pijn heviger, het niet blij zijn met mij erger.

Ik had een zetje nodig om weer te beginnen. Dat zetje kwam door het berichtje van collega dat hij tot bovenaan de ranglijst van het werk-Ommetjes-team was gestegen. Ik zette de app weer op mijn telefoon en ging aan de wandel. Toen aan het eind van de dag, maar vanaf de volgende dag weer ‘s-morgens vroeg. Binnen een paar dagen lukte het al weer om rond de 3,5 km achter elkaar te lopen. Dat is de afstand woon-werk.

Op het moment van schrijven heb ik al 9 dagen op rij gewandeld. Sommige dagen zelfs tweemaal. Want ja, woon-werk betekent ook werk-woon ;-). In plaats van chocolade eet ik een banaan of een perzik. In plaats van fris drink ik vers sap. De laatste keer dat ik op de schaal stond had ik al van twee pond (vast vocht) afscheid genomen en mijn kleren knellen niet meer.

Nee, de pijn is niet weg en goede en slechte nachten wisselen elkaar nog steeds af. Maar bovenstaande levert meer energie op, en meer energie maakt dat ik beter in mijn vel zit en minder bezig ben met dat wat nu eenmaal een onderdeel van mij is.

En verder is wandelen voordat de stad wakker is, heerlijk om te doen.

11 Comments

  1. Dat zetje, he. Dat eerste zetje is zo moeilijk. Ik ben fier op u! (Mijn hemel! Deden wij dat echt? Rénnen?) Hier ook een en al lamlendigheid. Maandag weer werken en dan ga ik mezelf een schop onder den bips geven.

    Like

      1. Hahaha! Ik ook niet. Heb een collega van mijn leeftijd die nog steeds hardloopt. Ze loopt ook erg veel bij de fysio, valt me op. Je moet je grenzen kennen, he? 😉

        Like

    1. Dat is ook een idee.

      De wandeling van vandaag zit erop, morgen moet ik mijzelf aanzwengelen, woensdag naar locatie dus komt wel goed, donderdag aanzwengelen en dan is het vakantie en mag ik dubbel zo hard zwengelen. Want met een hele dag vrij in het vooruitzicht kan de wandeling er maar beter zo vroeg mogelijk opzitten.

      Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.