Ik weet eigenlijk niet eens zeker of ik die dingen wel lekker vind, maar één- tot tweemaal per jaar denk ik van wel. Meestal ben ik slim en koop ik er slechts één, maar soms vergeet ik mijzelf en koop een netje van drie. Omdat ze in de aanbieding zijn.
Ik heb het over grapefruits. Roze grapefruit. Die gele zien er wat mij betreft te veel uit als een oversized citroen en er zijn grenzen aan de hoeveelheid vitamine C die ik op natuurlijke wijze tot mij wil nemen.
Begin juni kocht ik dus een netje van met drie pink grapefruits. De eerste smaakte naar meer, de tweede zei enough is enough en nummer drie verstopte zich tussen de uien en knoflook op de groente en fruitschaal. Een hele verbetering met ooit. Dan verdween exemplaar nummer drie stantepede de vullesbak in.
Onder mijn toeziend oog zag ik de roze wangen vergelen en op een dag vergat mijn toeziend oog om verder te kijken. Maar de grapefruit stond in mijn geheugen gegrift. Dus toen ik na een portie friet met snacks snaaizin kreeg en mij realiseerde dat ik uit veiligheidsoverwegingen echt niets te snaaien in huis had, zei mijn geheugen De derde grapefruit is er nog.
Het ding was ondertussen donkergeel (nee, geen oranje) en de schil voelde een stuk dunner en een beetje rimpelig maar was wel nog gaaf. Nergens een rottend plekje te vinden. Dan is-ie vast he-le-maal uitgedroogd, gniffelde een van de dames Me, Myself of I. Nieuwsgierig geworden ging ik het gele ding met een mes te lijf. De dunne schil bleek taaier dan gedacht maar ik won.
De binnenkant oogde nog roze en sappig. Het ding smaakte niet eens verkeerd. Wat niet wil zeggen dat-ie lekker was. Maar ik voelde de vitamine gewoon tegen mijn bril spatten en het feit dat ik geen voedsel heb verspild gaf een zoete nabijt.
Voorlopig komt er geen grapefruit meer in mijn huis. Want eigenlijk zijn die dingen echt niet lekker. Al laten de vers roze exemplaren mij eenmaal per jaar iets anders geloven.
Gelukkig verschillen smaken. Ik vind ze heerlijk, maar ik ben toch een rare voor vele, want ik eet ook zo een citroen.
LikeLike
Dat zijn wel heeeeel veel vitamines in een keer.
LikeLike
Grapefruit eet ik eigenlijk nooit. Ik heb wel een tijd grapefruitsap gedronken. Dat vond ik wel lekker. Ik houd niet zo van zoete drankjes. Misschien weer eens halen…
LikeLike
Grapefruitsap heb ik ook veel gedronken. Ook zoiets wat je ineens moe bent.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha ieuw nee, nooit!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik bedank voor de grapefruit, ik neem mijn vitamine c wel op een andere manier. Paprika bijvoorbeeld, of sinaasappels of kiwi’s.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik houd er ook niet zo van, ik vind ze te bitter. Maar mijn man vindt ze wel lekker.
LikeLike
Ieh nee, niet mijn ding. Hier komen ze af en toe het huis in via TGTG, maar daarna krijgen ze altijd snel een nieuwe bestemming.
LikeGeliked door 1 persoon
Frappant. Ik dacht gisteren nog aan die roze dingen. Vandaag neem ik ze mee. Want zo nu en dan vind ik ze echt wel lekker. Van de dokter (ja, alweer zo’n gemene) mag ik geen citrusvruchten eten, maar een roze grapefruit kan af en toe best wel. Omdat het zo lekker is.
LikeLike
Alleen niet wanneer je antibiotica slikt, want dan helpt een grapefruit je van de regen in de drup.
LikeLike
Dat neemt een mens niet het hele jaar door, neem ik aan. Bij hartproblemen mogen ze ook niet. Bij diabetes 2 wordt eentje per dag aanbevolen/verplicht (schoonma). Dit fruit is nog best gevaarlijk. En zo zijn er nog wel meer dingen.
LikeLike
Nee, dat slik je niet het hele jaar door.
Er zijn wel meer soorten groenten, kruiden, fruit wat niet altijd even gezond is voor de mens. Het idee ‘het is natuurlijk dus is het goed’ is jul.
LikeLike
Met een lepeltje honing zou het misschien kunnen?
Stille groet,
LikeLike