Even een vlekkie wegwerken

Twee weken geleden schreef ik over de bulteninvasie die mijn lijf heeft aangedaan. Twee weken geleden was de oorspronkelijke plek zich net gaan verspreiden en hoewel de huisarts zei, daar ben je nog wel even zoet mee, las ik op internet positiever nieuws. Maar ja, volgens datzelfde internet val ik eigenlijk niet in de doelgroep om huidgriep te krijgen. Ik ben een beetje te oud. Maar jong van geest, dat moge duidelijk zijn.

Kon ik twee dagen na dat huisartsenbezoek nog vol vertrouwen tegen de keuringsarts van de bloedbank zeggen dat alle plekjes dicht waren, ondertussen klopt dat niet meer. Die verrekte bulten verschijnen vooral op plekken waar huid huid raakt. Zelfs als ik vijf kilo slanker was dan ik ben, gaat huid met het verstrijken der jaren wat meer hangen met extra huidplooien tot gevolg. Zelfs zonder te krabben (wat vooral wanneer ik zweet erg lastig is om niet te doen, want dan is de jeuk het ergst) zijn een aantal plekken kapot.

Ben ik er ziek van? Laten we het er op houden dat ik mij wel eens prettiger en gezonder heb gevoeld. De constante jeuk, soms afgewisseld met pijn, maakt dat ik slecht(er) slaap en het is één groot energielek. Zeker de eerste week van de vakantie, toen ik nog hoop had dat ik mijn vage vakantieplannen allemaal ten uitvoer kon brengen.

Dat idee heb ik van de week los gelaten en ik lummel maar wat aan. Dat ik vakantie heb is een geluk bij een ongeluk. Net zoals het eigenlijk wel prettig is dat het weer momenteel niet echt meezit. Zoals gezegd, van zweet gaan ze jeuken en huidplooien.. Ik denk dat jullie het wel snappen.

Ik duim dat het mij de volgende week lukt om (een deel van) de vlekkies weg te werken. Tot die tijd heb ik er maar mee te leven en probeer er het beste van te maken.

Zo. Nu zijn jullie weer helemaal bij.

Liefs,
Bultje