Toet & Co: Onschuldig of..?

We kennen allemaal de sokken kobold. Een boosaardig wezen, wat er plezier in schept om sokken te scheiden. Om heel eerlijk te zijn heb ik sinds de komst van Toet in 2012 nauwelijks meer bezoek gehad van de sokken kobold. Het zal Zoon aan zijn reet roesten of hij matching sokken aan heeft en Toet en zijn vrienden geven zelfs de voorkeur aan zo min mogelijk uniformiteit. Dat ik eenzame sokken daarom nooit wegdoe, maar wacht tot ik een paar kan vormen of de Boysz blij maak, is een doorn in het oog van de kobold. Al negen jaar gaat hij stilletjes aan ons huisje voorbij.

Zaterdag hing ik de was op en miste een sok. Zo’n klein enkelding waar Toet een hekel aan heeft. Maar wel met stippen, iets waar de grijze muis blij van wordt. En dan heb ik het nog niet over Moeltje gehad. Buiten het feit dat hij van mening is dat zo’n enkelding prettiger zit over zijn oortjes dan een gewoon exemplaar, is hij idolaat van stippeltjes en wordt hij blij van ecologisch verantwoorde bamboe exemplaren. Mijn oog bleef dus rusten op de Boysz. Zeg op, wie van jullie heeft die sok gepakt?

Twee paar zware kraaloogjes keken mij onschuldig aan. Ik draag geen vuile of natte sokken, bromt Toet. Ai is in mai nopjes with duh sok det ai nu draag, zegt Moel, en wrijft met een blij gezicht over zijn bemutste bolletje. Misschien is het de sokken kobold wel, piept Rozi. Ik kijk het olifantje aan. Rozi is zelf niet van de sokken, hij vindt zijn Dr Wie sjaaltje meer dan voldoende kleding, en de sokken kobold is natuurlijk een optie, maar als er iemand altijd klaar staat zijn vriendjes te verdediging, zelfs wanneer zij op heterdaad zijn betrapt, is het Rozi.

Ik ben niet overtuigd. Ik ben zelfs niet overtuigd wanneer Toet en Moeltje met een weids gebaar de door hun geconfisqueerde leunstoel leegmaken, zodat ik in alle hoekjes en gaatjes kan kijken om te zien dat de sok er niet is. Daarna wandelen ze mee naar de wasmachine, om samen met mij daar alle hoeken en gaatjes te onderzoeken in de hoop dat het sokje is blijven plakken. De beste manier om hun onschuld te bewijzen, aldus Toet, en onderzoekt zelfs de rubbers.

De sok wordt niet gevonden, en ondanks de show van onschuld heb ik zo mijn twijfels. De rest van de dag doen de Boysz er alles aan om de indruk te wekken dat de sokken kobold door mijn huis banjert. Regelmatig trekken zij een sprintje door de kamer, duiken richting een hoekje en mompelen harder dan noodzakelijk is, Weer te laat, of Det kobold is heel fast.

Zondagochtend haal ik de was af. Ook het eenzame sokje. Het verdwijnt niet in de sokkenla, maar krijgt een plekje in het zicht. Een constante herinnering aan ongewenst bezoek. Na de sokken haal ik de werkshirts van Zoon af. Ik klop elk shirt uit, draai het van binnen naar buiten en vouw het op. Wanneer ik het derde shirt uit klop zie ik rechts van mij, daar waar de Boysz zitten, iets bewegen. Dan roept Rozi, Zie je wel dat Toet en Moeltje de sok niet hebben gepakt. Daar is-ie. En inderdaad… Op de grond ligt de vermiste sok.

Ik buk mij om de sok op te rappen en zie in de schaduw iets bewegen. Wie van jullie doet net offie de sokken kobold is vraag ik en zie de Boysz met z’n drieën in hun stoel zitten. De onschuld straalt er van af. Of wai hef mice, of the sock thingy paid ons a bezoekje, giebelt Moeltje. Ik aarzel. De Boysz lijken onschuldig, maar zo onschuldig als zij kijken, dat kan haast niet echt zijn. Daarbij haalt Toet wel heel zwaar adem.

Onder mijn priemende blik zie ik Rozi langzaam verkleuren terwijl Toet zijn neusje begint te wiebelen. Een schuldbekentenis van heb ik jou daar. Rozi, Toet en ik weten dat de heren door de mand zijn gevallen. Alleen Moetje heeft het nog niet door. Ai denk ded an apoli verontskuldiging well is op sain place, zegt hij, terwijl hij mij strak aankijkt. Toet slaat een pootje voor zijn mond. Stttt, ze weet het, fluistert hij niet echt zachtjes. So ai wanne apoli verontskuldig us for being a beetje not honest, zegt het beertje met een air of dat altijd al zijn bedoeling was. Om te eindigen met Can wai duh sokken gebruiken? Nou de weer is a bitje warmer, dis socks wai nu aan hef sain to worm! Ik doe er het zwijgen toe.

Niet mijn beste zet want…. Wie zwijgt stemt toe, jubelt Toet en hij rent naar mijn slaapkamer om de enkelsokjes op te halen. Waar heb ik het toch aan verdiend om met een stelletje sokken-leners samen te wonen?

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje is een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1997 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier sindsdien min of meer illegaal.