Herfststand

Vanmorgen om tien uur zag ik hoe de zon, die op de hoek van mijn balkon scheen, haar uiterste best deed mij naar buiten te lokken. Resistance is futile, om met the Borg te spreken, dus ik pakte mijn koffie en wandelde het balkon op. Het voelde als een tegenvaller want mijn loungebank stond nog volop in de schaduw en zou daar nog wel even blijven staan. Nu de zon steeds lager gaat staan, wel tot een uur of drie misschien vier. En het bankje en de stoel bij de tafel zitten niet slecht… voor even. Maar om daar nu lekker te gaan vegeteren. Nee.

Vaste lezers voelen het al aankomen. Het was de hoogste tijd om met de balkonmeubels te gaan slepen. Mijn eerste ingeving was beide situaties gewoon omdraaien. Tafel met stoel en bankje tegen de schutting, loungebank in de zonnige hoek van het balkon. Mijn rolmaat zei dat dat net ging. Gewapend met poetsmiddel (als ik dan toch elk meubelstuk vast moet pakken kan ik van een nood ook een deugd maken) en een doek ging ik aan het schuiven.

Mijn balkon is niet groot dus het was een karweitje van niets. Tevreden plofte ik met een kop koffie op de loungebank om van de zon te genieten. Alleen, waar ging ik mijn koffiekop neerzetten. Normaal gebruik ik de voet van de parasol als bijzettafeltje, maar die stond on de tafel tegen de schutting. Terwijl ik de diverse krukjes, al dan niet voorzien van plant, aan het overwegen was bedacht ik mij ineens dat deze hoek er ook van binnen uit een beetje leuk uit moet zien. En laten we wel wezen: loungebankje met hoes is geen porum.

Ik was nog aan het nadenken toen Zoon naar buiten kwam, niet eens verbaasd opkeek, en aan de tafel ging zitten. Het drong tot mij door dat het loungebankje ongeveer even hoog is als het bankje en de stoel die bij de tafel horen. Dus toen Zoon zijn hielen had gelicht schoof ik voor de tweede keer. De tafel staat nu naast het loungebankje. En die tafel is, net als voorheen, voorzien van some eye candy. Zit ik binnen heb ik een goed uitzicht, zit ik buiten heb ik voldoende ruimte voor koffiekopjes, e-readers, laptops en alles wat ik nog meer kwijt moet neer te zetten.

Laat de nazomer maar komen! Mijn balkon is er klaar voor.

Huishoudelijke mededeling: Ik merk dat ik momenteel niet elke dag zin heb om te schrijven, en vooruit werken is niet zo mijn ding. Ik heb daarom besloten om elke dag bloggen even los te laten (maar dat hadden jullie al gemerkt) en te pogen om in ieder geval om de dag iets het net op te slingeren, zonder mij daar schuldig over te voelen. Iets met hobby en het moet wel leuk blijven.