Digitaal zwaargewicht

De laptop van Collega vertoont kuren. Ooit, in een tijd dat niet alleen de firma’s Lays, Crocky en Kettle voldoende chips op voorraad hadden en laptops als warme broodjes de winkel uit vlogen, was dat een kwestie van omruilen en verder werken. Helaas, nu chips, en daarmee laptops, een schaarste artikel zijn, moet een laptop zo ongeveer het predicaat schroot hebben voordat er aan wisselen kan worden gedacht.

Uit ervaring weet ik dat er mensen zijn die laptops op afstand kunnen repareren. Een soort reiki maar dan via de kabel. Nadeel is wel dat je dan je laptop zelf niet kunt gebruiken. Maar je kan ook niet ver bij je laptop vandaan wandelen, want soms krijg je een appje met het verzoek dat ding aan te zetten (uit zetten kan vanaf afstand, aan zetten helaas niet). Vanaf vandaag is Collega twee weken niet aanwezig. Daarom kon zij het zich niet veroorloven om langere tijd niets met haar laptop te kunnen doen. Als je zorgt dat die laptop bij mij komt dan regel ik het van de week wel met de afstandsmeneer, bood ik aan. Of er nu één of twee laptops op de wifi en aan de stroom hangen, dat maakt niet zo gek veel uit.

Vandaag werkte ik op locatie, en kreeg vanmorgen de laptop via een andere collega overhandigd. Ik appte meteen de Afstandsmeneer want stel dat hij tijd had en het snel gefixt kreeg, dan kon Andere collega de laptop ‘s-avonds al weer bij Collega af geven. Helaas, het mocht niet zo zijn en zo fietste ik aan het eind van de middag met twee laptops in mijn rugzak naar huis.

Eenmaal thuis wilde ik net als anders met een zwierig gebaar de rugzak afdoen. Maar ja, twee laptops in mijn rugzak betekent digitaal zwaargewicht. De rugzak bleef halverwege beide armen hangen. Wat ik ook probeerde, er was geen beweging meer in te krijgen. Gelukkig was Zoon thuis om mij te redden.

De volgende keer dat ik twee laptops in bezit heb, ga ik wel met de auto naar het werk. 😉