Soms komen dingen samen. Gisteren schreef ik over mijn nieuwe kleding en indirect over mijn stijl. Die trouwens meerdere uiterste kent. Hoewel uitersten een groot woord is. Mijn stijl is divers. Een mix van snel, makkelijk en toch netjes, via kleurrijk naar een beetje apart. Als in retro maar ook hetgeen vroeger alternatief genoemd werd.
Ik ben in geen enkel opzicht uniek, anders dan dat er maar één van mij is, dus ik ga ervan uit dat iedereen zich wel happy voelt in een mix van stijlen. Een paar jaar geleden ben ik op mijn kledingstijl gaan letten. Het viel mij namelijk op dat ik mij het prettigst voel bij kleurrijk en niet helemaal standaard, terwijl ik hele periodes heb dat ik niet verder kom dan standaard. EN DAT NIET DOOR HEB. Ja, dat moest ik er even uitgooien.
Dat zou op zich niet zo heel erg zijn wanneer ik consistent qua lichaamsvorm was maar helaas. De laatste twintig jaar heeft mijn gewicht, en daarmee mijn vorm, een aantal fluctuaties gekend. In getallen: van 75 naar 63 via 70 – 75 – 80 naar 85 en ik meen de 90 zelfs aangetikt te hebben, terug naar 80 – 70 om daarna weer rustig door te stijgen naar 75 en nu dan 77. Omdat ik mijn kledingkast overzichtelijk wil houden ruim ik in dikke of dunne periodes de tegenovergestelde kleding op. EN LAAT DAT NU NET HET BIJZONDERE SPUL TE ZIJN.
Dan ineens is er het besef dat mijn kleding verder prima zit en netjes is, maar niet langer mij is. Als je begrijpt wat ik bedoel. De laatste keer dat het besef mij overviel was vorig jaar tijdens de tweede lockdown. Ik stopte het gevoel weg want …. wat zou de wereld wel niet denken wanneer… Stom, ik weet het. Onderstaande was het omslagpunt in mijn denken. Vanwege de lockdown duurde het even voordat ik er gehoor aan gaf. Nu ben ik blij dat mijn kledingkast wederom de verschillende kanten van Me, Myself & I weerspiegelt. Het voelt als thuiskomen.
Dress however gloriously, wondrously, eccentrically you want and be your full weirdest and most wonderfull self at all times. I promise life is so much more fun that way.
Bernadette Banner
Die Bernadette is slim!
LikeLike
Tis gek, maar ik draag echt nóóit jurken. Ik heb een kast vol rokken, een kast vol truien en twee planken met polo’s in alle kleuren van de regenboog (plus een paar spijkerbroeken). Maar jurken? Niet één.
LikeLike
IK ben gek op jurken maar er moeten wel zakken in zitten (al hebben een paar van mijn favoriete geen zakken en ik merk dat zij daardoor steeds minder vaak uit de kast komen).
LikeLike
Met mijn lengte (188cm) en kledingmaat (38/40) kan ik eigenlijk alles aan, toch heb ik een vrij sobere stijl. Ik draag alleen effen kleuren (de enige uitzondering zijn 3 gestreepte T-shirts) en houd ik van glad en eenvoudig zonder tierelantijnen. Wel veel kleur en ook ben ik er van de gekleurde schoenen (in maat 45, lastig maar des te leuker als ze echt heel kek zijn!).
LikeLike
Da’s inderdaad een lastige maat om iets leuks in te vinden hoewel ik soms denk dat juist de meer bijzondere merken meer keus bieden. Maar ik kan mij vergissen met mijn standaard 39.
LikeLike
Leuk onderwerp (en ik ga zo snel ‘achteruit’ je vorige stukkie lezen)… en fijn dat je zo thuisgekomen bent in je eigen kledingkast 🙂 Daar ben ik nog erg mee aan het worstelen – en daar zal ik binnenkort ook eens een stukkie aan wijden. Dank voor de inspiratie weer!
LikeGeliked door 1 persoon
Graag gedaan. Ik vind die kleine sneeuwballetjes altijd zo leuk. Hoe herinneringen en inspiratie bovendrijven bij het lezen van blogs …
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het leuk als mensen een uitgesproken stijl hebben. Welke stijl dan ook. Misschien juist wel omdat ik zelf helemaal niks mee heb. Ooit hadden we een workshop vanuit het werk over je kledingpresentatie of zoiets. Uiteraard werd uitgerekend ík naar voren gehaald, terwijl ik er keurig uit zag, hoor. “Waarom heb je dit vanmorgen uitgekozen om aan te trekken?” vroeg de juf. Waarop ik naar eer en geweten antwoordde: “Omdat het op het wasrekje hing. Hoefde ik het niet op te vouwen en in de kast te leggen toen ik de was af ging halen”
Nu ik dit schrijf, bedenk ik me ineens dat ik misschien eens een jurk moet kopen of zo. En mijn hakken aan moet trekken. Wie weet voel ik me ineens een heel ander mens! 🙂
LikeLike
Helemaal anders niet (vermoed ik) maar het voelt wel anders. Ik hang vandaag net als gisterenmiddag op de bank. Toen in pyjama, nu in jurk en het voelt anders. Actiever misschien wel. (Maar dat kan ook door de dubbele dosis pijnstillers komen, bedenk ik mij nu.)
LikeLike
Nee, joh! Het is die jurk! Zeker weten!
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk om te lezen dat je van kleurrijk houd.
Zoekt niet iedereen naar een eigen stijl vraag ik me wel eens af. Al lijkt het daar bij de massa niet. Soms is het net als bij huizen inrichting dat iedereen meegaat met de trend of het nu bij jou en jouw figuur en mindset (of je huis en leefstijl) past of niet.
Vorig jaar kocht ik het boek ‘Kleed jezelf gelukkig’ van Manon Meijers met een heuse online cursus om je stijl enz te bepalen . Er zaten best aardige stukjes in maar ook (in mijn ogen) te veel gezochte statements.
Aandoen waar jezelf goed in voelt is nog steeds het beste advies….
LikeLike
Dat laatste klopt als een bus. Maar ik blijf het jammer vinden wanneer mensen tegen mij zeggen (gebeurt regelmatig wanneer ik een retro jurk aan heb), dat zou ik ook wel willen maar dat durf ik niet.
Gelukkig heb ik vriendinnen die mijn kledingstijl kunnen waarderen en gewoon naast mij blijven lopen.
LikeGeliked door 2 people