Wie is er nou een schaap?

Iets na twaalven keek ik naar buiten en zag dat het droog was. Droog. Echt droog. Er viel geen druppel meer uit de hemel. Gezien de voorspellingen voor de rest van de dag zag ik mij genoodzaakt aan de wandel te gaan. Natuurlijkging ik naar de schapen. Ik voel al jaren een zekere verwantschap; eentje die mij de laatste jaren op social media ook wel eens voor de voeten geworpen wordt.

Aan het eind van de tijdelijke wei bleef ik even stilstaan om een schaap te fotograferen. Ik voelde de eerste druppels en zette snel mijn capuchon op. Geen weer om te fotograferen. Wat jammer was, want als ik niet beter wist zou ik zweren dat het schaap mij uitlachte. Om mijn capuchon. Om mijn ogenschijnlijke angst voor water. In haar duivelsogen las ik het woord schaap!

Terwijl ik verder wandelde, richting huis, zag ik hoe de schapen het op een holletje zetten, om als eerste bij de paar kleine, nauwelijks beschutting biedende, begroeiing in de wei. Twee nauwelijks om het lijf hebbende bomen, en wat hoog onkruid. Terwijl ik mijn mobiel toch tevoorschijn haalde om de schapen die als makke schapen tegen elkaar drongen te fotograferen, zag ik het lachende schaap voorbij komen en in gedachten zei ik wie is er nu een schaap he?