Nadenken over geld

Alweer geld? Alweer budgetteren. Yup. Met al mijn, dankzij Hannah, nieuw verkregen kennis, heb ik niet alleen met frisse ogen naar mijn budget gekeken, maar ook naar mijn uitgavenpatroon en geldredenaties.

Wishlist en Wish Farm

Van Hannah leerde ik termen als Wishlist en Wish Farm en dan vooral de combinatie van de twee. Wensen zijn vooral items die je wel graag wilt hebben, maar die niet noodzakelijk zijn. Omdat voor de meeste mensen hun inkomen niet toereikend is om alle wensen meteen in te wilgen is daar de Wishlist. Daar plaatst je alle items op die je graag wilt hebben. Inclusief het bijbehorende bedrag. De wensen verdeel je in drie categorieën: Klein, Medium en Groot. Aan die categorieën hang je een bedrag. Bijv. klein tot €100, medium tussen €100 en €200 en groot alles boven de €200. Per categorie mag je één wens verplaatsen naar de Farm, en dan ga je er voor sparen met geld wat niet nodig is om aan je wettelijke- en overige verplichtingen te voldoen.

Voor ik verder ga wil ik even een aantal van mijn standaard spaardoelen benoemen, zodat jullie een beetje een idee krijgen. Kleding, Home (improvement) en het al eerder genoemde Medisch Onvergoed.

Toen ik mijn wensen op papier ging zetten kwamen de volgende zaken naar boven drijven: Doc Martens schoenen, extra hoes voor de bank, nieuwe gordijnen voor mijn slaapkamer en een bril. De wensen zijn dusdanig van prijs dat ik ze alle vier, zonder met mijn ogen te knipperen, kan aanschaffen. En toch doe ik het niet want…

Doc Martens schoenen zijn wat mij betreft geen eerste levensbehoefte en met een prijs van €200 belachelijk duur. Dat ik 20 jaar geleden zeker tien jaar met een paar heb gedaan, vergeet ik voor het gemak even. Bovendien, toen was ik een dertiger, nu een vijftiger en komt de zes in beeld en ….

Het was altijd de bedoeling dat ik bij mijn bank twee hoezen zou kopen. Iets met afwisseling, en een reserve hebben. Maar ja, ik was op het moment van aanschaf nog in afwachting van de rekening van de verbouwing, en na een dik jaar werkzoekend te zijn geweest twijfelde ik of ik alles wel zou kunnen betalen. Om de schade zo veel mogelijk te beperken, bestelde ik een aantal extraatjes niet. In het geval van de hoes hebben we het over €69 en een redelijk gevuld Home improvement potje. In principe bestemd voor alles wat met mijn huis te maken heeft, maar in mijn hoofd betreft het vooral (ketel)onderhoud en zaken zoals de loodgieter.

Hetzelfde geldt voor de nieuwe (vouw)gordijnen op mijn slaapkamer. De huidige heb ik overgenomen van de vorige eigenaar en zijn dus meer dan tien jaar oud. Bovendien al een aantal jaar aan vervanging toe. Twee gordijnen, iets dikkere stof zodat het iets donkerder wordt op mijn kamer, kosten samen €100. Het geld is er, maar de aanschaf laat op zich wachten.

De laatste wens die meteen op borrelde was een bril. Ik ben gezegend met heel slechte ogen. Zonder kunstmatige zichtondersteuning ben ik een gevaar voor mijzelf en de rest van de wereld. Meestal draag ik lenzen. Elke zes tot acht maanden laat ik mijn ogen testen, en schaf ik voor zes maanden lenzen aan. Dat betaal ik uit de (goed gevulde) pot Medisch Onnvergoed. Wat ik ook uit dat potje betaal zijn de vitamines en mineralen die de huisarts mij voorschrijft, de extra tandartskosten, er zit altijd voldoende in om een tienrittenkaart bij de fysiotherapeut aan te schaffen en ach, dat huismiddeltje wat wellicht het ei van Columbus is, betaal ik daar ook uit. Maar de bril, die ik gemiddeld drie dagen per week draag, valt niet onder dat potje. Want een overbodige luxe! Kuch.

Het moge duidelijk zijn …

Dat ik bepaalde zaken niet koop komt niet doordat ik geen geld heb, maar doordat mijn fluff en stuf, mijn grijze massa, mijn belachelijke denkbeelden, in de weg zitten. Er is helemaal niets mis met het idee dat spullen pas vervangen worden wanneer ze versleten zijn, of beter nog, niet meer bruikbaar zijn, maar wanneer elke uitgave een doel heeft, en fun niet onder de doelen valt, dan verdwijnt alle sjeu uit het leven. Vandaar dat ik de wishlist en wish farm op heb genomen in mijn budget en (voor de toekomst) de categorie home improvement heb gesplitst. De categorie home improvement heet nu onderhoud, en ik heb een nieuwe home improvement categorie aangemaakt voor dingen als verf, kleine meubels en decor.

Omdat dit laatste potje zo goed als leeg is (want van het onderhoudsgeld blijf ik af want stel dat ik morgen de loodgieter of ketelmonteur moet laten komen, om maar een dwarsstraat te noemen) heb ik zowel de gordijnen als de hoes, samen met de Doc Martens schoenen een plekje gegeven in de wish farm. Inderdaad, dat zijn de drie wensen die naar de boerderij zijn verhuisd. Ooit hoop ik dat er alleen nog echte wensen, en geen noodzakelijk kwaad, op de boerderij logeren.

Maar waar is de bril dan gebleven, zie ik jullie denken

Simpel. Die heb ik al aangeschaft. Het voordeel van helemaal opnieuw beginnen met een budget, betekent dat dat je het reeds aanwezige geld opnieuw en desnoods anders kunt verdelen.

Voordat jullie nu denken, anders naar je budget kijken klinkt vooral naar geld uitgeven… dat valt mee. Zo heb ik bijvoorbeeld ook de spaarpot Hardware onder de loep genomen. Daarin spaar ik voor de aanschaf van een andere laptop en telefoon. Ook daar zit best al een bak met geld in; zoveel dat ik al aan het nadenken was over een andere telefoon. Sterker nog, ik had al bedacht om samen met het afsluiten van het nieuwe mobiele (sim only) abonnement een andere telefoon te kopen en soms betrap ik mij erop dat ik naar andere laptops kijk.

Het potje hardware is nu gesplitst in Telefoon en Laptop. Beide hebben een spaardoel met einddatum gekregen. Voor de telefoon is dat juni 2022. Dan is het huidige exemplaar 3 jaar oud en is de kans niet gering dat er aan een vervanging gedacht moet worden. De huidige laptop is van december 2020; het spaardoel voor de vervanging hiervan staat op december 2024. Hoef ik mij de eerste jaren nog niet te oriënteren op een nieuw exemplaar. Oh… En einde spaardoel betekend niet automatisch aanschaf nieuw apparaat. Maar de wetenschap dat er geld is om een nieuw exemplaar aan te schaffen, zonder dat ik uit andere potjes zoals eerder stoppen met werken of extra hypotheek aflossen moet lenen, daar worden mijn grijze cellen blij van.

Als laatste …

Wat ik vooral van Hannah geleerd heb is dat het niet alleen om zo snel mogelijk sparen gaat. In mijn hoofd en in mijn budget probeer ik al jaren de diverse potjes (onderhoud, medisch, eerder stoppen, hypotheek aflossen) zo snel mogelijk he-le-maal vol te storten, zodat ik daar geen omkijken meer naar heb, met als gevolg dat, zoals eerder geschreven, alle sjeu uit het leven verdwijnt. Niet dat ik veel sjeu nodig heb; ik ben redelijk snel tevreden. Maar ik vind het wel een fijn idee dat ik sinds mijn nieuwe budget potjes heb zoals vakantie en 60e verjaardag. Ik denk dat wel duidelijk is waarom.