Ik ben IKEA fan. Buiten dat ze leuk spul hebben ben ik helemaal weg van de manier waarop de spullen gestyled worden. In het Zweedse warenhuis heb ik geleerd dat je niet groot hoeft te wonen om groots te wonen. Het mag de lezer niet verwonderen dat een groot deel van mijn meubilair een Zweedse naam heeft. Eentje die ik negen van de tien keer niet kan uitspreken, dus ik zeg gewoon stoel, bank, kast of boekenkast.
Ik zal niet zeggen dat je mij wakker kunt maken voor een bezoekje aan IKEA, maar als ik wakker ben, en ik heb de tijd of kan de tijd maken, zeg ik geen nee. Dat wil trouwens niet zeggen dat er altijd wat aan mijn vingers blijft hangen wanneer ik naar IKEA ga. Verre van. Ik versta de kunst om met mijn oogjes te kijken, met de handjes op de rug. En mijn handen daar ook te houden. Zoals gezegd, ik woon niet groot, en voor alles wat ik nieuw koop moet ik afscheid van iets ouds nemen. Niet altijd, maar dat is wel het idee.
Hoewel het kijken met de oogjes anders doet vermoeden, ben ik nooit doelloos naar IKEA gegaan. Heb ik IKEA nooit als een ik verveel mij op 2e Paasdag, lat ik eens als een mak schaap door een meubelzaak wandelen evenement gezien. Er was altijd een reden. Altijd een afdeling waar ik iets moest opzoeken, uitzoeken, napluizen, testen. Hoe zit de bank, is de tafel wel groot genoeg, passen de stoelen er wel bij, hoe zitten de stoelen, tegen welke keuken wil ik de jaren dat ik hier aankijken. Ik heb nooit in de klantslinger meegewandeld. Wel de route gevolgd maar mijn eigen tempo bepaald. Wel eens even stilgestaan bij een mooie opstelling van slaapkamer of eethoek, maar nooit lang want niet nodig, niet mijn doel. Hup hup, vort vort. De enige plek waar ik wel eens treuzelde was het restaurant. Hoewel de Zweedse balletjes tegenwoordig op de lijst van verboden middel staan, en de vegetarische exemplaar niet alleen gluten maar ook smaakvrij zijn, doe ik een moord voor een stukkie Daim-gebak of een frietje met lekkers.
In februari 2020 was ik er voor het laatst.
Gisteren had ik een afspraak met Broer staan. Op weg van mijn naar zijn huis kom ik bijna langs IKEA. Aangezien ik een extra hoes voor de bank wilde hebben dacht ik, laat ik maar weer eens bij IKEA aanwaaien. Zo gezegd zo gedaan. En wat een drama zeg. Ik ben het IKEA bezoeken verleerd, of mijn irritatiegrens is met 100 punten gedaald. Het uitjes-gehalte was enorm. Van die mensen die overal stil blijven staan, padden blokkeren, alles vastpakken en… het allerergste… in mijn nek stonden te hijgen. Zelfs toen ik bij de bank was aangekomen en de stoffenstaal ter hand nam. Men stond zo dicht bij dat ik, nadat ik mijn keus had gemaakt, hen de staal aanbod. Maar die hadden ze niet nodig. Schijnbaar hadden zij gewoon enorme behoefte een vreemde in de nek te hijgen.
Enfin. Daarna heb ik helemaal niets meer bekeken. Ben in de hoogste versnelling richting magazijn gegaan. De hoes die ik wilde hebben lag op een zeer rustig plekje compleet uit de looproute. Zo had ik even tijd om op adem te komen, mij te wapenen tegen zoveel nabijheid en naar de kassa te snellen. Over een jaartje probeer ik het weer een keer. Voor nu houd ik het bij online bestellen.
Zo herkenbaar! Ik race ook altijd door Ikea. Het liefst rechtstreeks door naar het magazijn. Pakken wat je hebben moet en gaan. Maar ik ben er al heel lang niet geweest. Op een gegeven moment is het klaar. Dan heb je alles wat Ikea te bieden heeft al in huis.
LikeGeliked door 1 persoon
Ook potloodjes en inbussleuteltjes heb je op een gegeven moment voldoende…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb precies hetzelfde! Ik heb het geduld niet meer om op mensen te wachten en snap niet dat je als vrouw je vent dwingt mee te gaan met de kinderen die vervolgens na 5 minuten al beginnen te klieren. Rot ze de ballenbak en het restaurant in, pak wat je nodig heb bekijk wat je wil en ga naar huis.
LikeLike
Sommige kerels zijn nog erger dan vrouwen en de ballenbak is nog steeds gesloten.
LikeLike
Ik vind IKEA echt heel fijn. Betaalbaar (best handig met een kleine beurs), handige spulletjes (ik ben dol op hun percolatortjes om thee mee te zetten) en veel keuze. Daarbij is het een van de weinige meubelzaken die meubels heeft voor mijn (vrij kleine) maat. En bijna alles is goed schoon te maken!
LikeGeliked door 1 persoon
Toen mijn dochter het huis uitging vond zij IKEA helemaal te gek en veel van haar spulletjes komen dan ook bij IKEA vandaan. Tot zij vorig jaar ineens tegen me zei dat zij het jammer vond dat veel van wat er in haar huis aanwezig is ook bij vele andere mensen staan ,liggen of hangen. Nee , echt ? was mijn reactie , want ik heb in mijn huis veel 2e hands spullen dus ze weet al jaren dat het ook anders kan. Mijn huis zal totaal niet voldoen aan trends of wat andere mensen stijlvol vinden, maar het straalt wel uit wie ik ben en het is geen showroom. Vanaf nu wil zij wat kapot gaat dan ook vervangen door meubels en spullen die niet perse nieuw of de trend volgen of haar huidige spulletjes een persoonlijke touch gaan geven. Wat mij bij IKEA ook altijd opvalt zijn de enorme hoeveelheden opbergdozen en kasten die mensen kopen. Daar maakte ik mij vroeger ook schuldig aan, tot ik bedacht dat je dingen die je niet meer gebruikt of heel weinig beter weg kunt doen dan de zoveelste opbergdoos aanschaffen. Veel van die opbergdozen gingen met diezelfde spullen een voor een mijn huis uit.
LikeLike
Dat de spullen in mijn kamer ook elders staan maakt mij niet zo gek veel uit. Er staan ook een aantal unieke stukken en die maken het verschil.
Wat opbergen betreft ben ik het met je eens. Ben nu in de hal bezig en als ik straks klaar ben heb ik vast weer lege ruimte in de kast. En dat weet ik meestal ook zo te houden…
Is een kast helemaal leeg, neem ik afscheid.
LikeLike
Jouw verhaal bevestigt maar weer eens dat de ‘IKEA-wereld’ (in al haar facetten) mijn wereld niet meer is. En daar ben ik blij om 🙂
LikeGeliked door 2 people
Oef, zonde dat je er nu niet van kon genieten. Ik ben er een paar weken geleden geweest en dat was goed te doen. Misschien hielp de rolstoel waar ik in zat 😊
LikeLike
Dat zou het kunnen zijn. Het zou ook kunnen dat het voor veel mensen een laatste uitje voor de herinvoering van het mondkapje was..
LikeLike
Laatst dezelfde ervaring bij Intratuin. Volgens mij hele volksstammen nog op excursie (kerstmarkt) voordat het mondkapje weer verplicht zou zijn
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zou ook nog de oorzaak kunnen zijn ja..
LikeLike
Niet kopen doe ik makkelijk en veel.
Maar ontbijten bij IKEA doe ik te weinig. Voor de kinderen van mijn Vietnamese vrienden is dat een favoriet zaterdagochtend uitje. We probeerden het laatst. Maar onvoorbereid kwamen we niet door de QR-test. Onhandig lagen de beschikbare QR-paspoorten thuis. Zoals er ook geen mobieltjes mee waren.
Even verderop is een andere landelijke hotel/restaurant keten. Vooral bezet door Oostblok uitzendkrachten. En daar vraagt men niets. Omzet en klandizie zijn daar eerste prioriteit.
Dan heeft het restaurant van IKEA het beduidend beter georganiseerd! Vervelend is dat als je het restaurant niet in mag dat je wel de hele winkel door moet naar de uitgang …
Vriendelijke groet,
LikeLike
Klopt … Dat doen ze handig bij IKEA want rondom het restaurant staan van die leuke kleine hebbedingetjes die bijna niets kosten.
Geen telefoon is lastig op moment. Ging donderdagavond naar de stad. Voor lenzencontrole en ik wilde nog een broek kopen. Alleen was die winkel net gesloten. Dus dan maar even een kopje koffie drinken. Telefoon vergeten, geen QR code, geen koffie. Vette pech.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, dat wordt de story of my life binnenkort: ‘geen QR-code, geen koffie. Vette pech’. Maar dan omdat ik het niet meer in de supermarkt mag kopen… vette pech. Tja… de een noemt het vette pech, de ander het bewust creëren van ongelijkheid in de maatschappij
LikeLike
Je weet, ik heb mij niet laten vaccineren voor de QR code en ben het niet eens met de ongelijkheid die gecreëerd wordt in de samenleving. En om je voor elk supermarktbezoek te laten testen is ook zo iets.
Aan de andere kant: we zitten in een pandemie, die dingen duren gemiddeld een jaar of drie, en we balanceren al bijna anderhalf jaar op het randje van een zorginfarct. Niets doen in deze is daarmee geen optie. De maatregelen wat inclusiever maken wel. Maar hoe, dat weet ik dan ook weer niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor deze reactie. Ja, ik weet 🙂 Ik geloof niet (meer) in een pandemie, wél in een zorginfarct (wat ook – door de politiek – bewust gecreëerd is), en waar hele andere maatregelen voor nodig zijn om dáár uit te geraken dan de regels die nu, land na land, wereldwijd worden opgelegd. Dat heeft (naar mijn idee) niets meer met ‘zorg’ te maken. Maar: dat is geen onderwerp voor hier & nu, op een stormachtige zondag met voorbijvliegende regenbogen… 😉 Fijne zondag! Heb je nou die nieuwe hoes, eigenlijk?
LikeLike
Je hebt je hoes. Had het laatste niet aandachtig genoeg gelezen…
LikeGeliked door 1 persoon