Goed excuus?

Koffieverslaafd staat er in de ondertitel van mijn blog. Da’s niet de enige verslaving die ik heb. Je mag mij wakker maken voor sushi en ik vind het retenmoeilijk nee te zeggen tegen een mooie tas. Retenmoeilijk wil niet zeggen dat ik het niet kan. Sterker nog, sinds ik mij bewust ben van het effect van mijn koopgedrag op het milieu, gaat mij dat steeds makkelijker af. Daarbij weet ik na dik 40 jaar tasgebruik zo onderhand wel welke tassen ik veelvuldig gebruik, en welke over een tijdje bij de kringloop hangen. Ik heb mijn verslaving dus aardig in de hand.

Wat ik in de loop van mijn tassen-koop-jaren ook heb geleerd is dat tassen kopen via het internet zo goed als gelijk staat met miskoop. Zo kocht ik vorig jaar een rugzak die groot genoeg was voor een 17 inch laptop. Toen ik de doos zag wist ik al dat de reclametekst geschreven was door iemand die niet weet dat een inch niet gelijk is aan een centimeter. Hoe mooi de tas ook was, het ding ging retour. Sinds die dag heb ik heel veel rugzakken en tassen op het net voorbij zien komen (het algoritme is ook op de hoogte van mijn verslaving) maar verder dan verlekkerd kijken ben ik niet gegaan.

Sinds een half jaar of zo ben ik verliefd op de Bold Banana in de kleur geel. Al scrollend door Facebook of Instagram zie ik de rugzak regelmatig voorbij komen. Op papier heeft dat ding alles. Een laptop vak, opbergruimtes met en zonder rits, leuke kleur(en). Maar ja, papier is geduldig en ik tegenwoordig ook. Want ik heb geen nieuwe rugzak nodig. Ook niet voor de laptop. Daar heb ik er al twee voor.

Van de week ging ik naar Groningen en natuurlijk nam ik mijn laptop mee. Omdat ik er in eerste instantie van uitging dat ik met de trein zou gaan, ging ik voor de zwart/grijze Eastpack. Het laptop vak van deze tas is namelijk voorzien van stootkussentjes ter bescherming van de laptop aan de onder, voor en achterkant van het vak. Bovendien heeft deze rugzak een speciaal opberg vak voor een waterfles. Mijn rode Rains rugzak mist en de extra bescherming voor de laptop, en ruimte voor de waterfles. Nadeel van de Eastpack is de kleur. Ik kan er met mijn verstand nog steeds niet bij dat ik ooit een dusdanig onopvallend exemplaar heb gekocht. Da’s eigenlijk niets voor mij.

Enfin. Vandaag moest ik even in de stad zijn om mijn lenzen op te halen. Ik liep ook even bij de tassenwinkel naar binnen. Niet dat ik iets nodig heb, maar gewoon, om even te kijken. Even te genieten om daarna al dat moois links te laten liggen. T O E N V I E L M IJ N O O G O P D E B O L D B A N A N A R U G Z A K…. en ook nog in de kleur geel. Die moest ik gewoon even van dichtbij bekijken. Diep van binnen hoopte ik dat de rugzak zelfs in lege stand al zwaar aan zou voelen. Of dat de ritsen verkeerd zaten, de schouderbanden te kort, het laptop vak niet afgewerkt. Maar niets was minder waar. De rugzak voelde als perfect.

Terwijl ik verliefd stond te wezen was ik nog steeds op zoek naar redenen om de tas niet te kopen. Toen zei een stemmetje, als je deze rugzak in Groningen had gehad, had Vriendin niet 20 keer hoeven vragen of we mijn bagage nog op moesten halen. Deze tas had ze nooit over het hoofd kunnen zien. Het moge duidelijk zijn: de tas en ik zijn beide verkocht.