Poetsziek?

10 reacties

Zoon werkt in de ploegendienst Twee van mijn drie vrije maandagochtenden ligt hij in bed. De week dat hij vroege dienst heeft ga ik meestal als een bezettenen te keer om mijn huis te poetsen. De andere twee weken werk ik met de Franse slag en ben heel stil. Vandaag is mijn poetsdag en ik werd wakker met een knetterende koppijn. Zelfs mijn koffie smaakte niet. Ik overwoog om terug naar bed te gaan, Binnen een kwartier stond ik vol schuldgevoel weer naast mij n bed. Poets ik nu niet, dan duurt het weer drie weken en…

Ik startte klein. Vaatwasser uit en in ruimen. Handdoeken van wc en badkamer in de was mikken. Badkamer leeg maken. Soda in alle putjes. Putje van de badkamer extra goed schoonmaken. Chloor in de wc. Stoffen. Zuigen. Poetsen dus. Een dik uur later vlijde ik mijzelf op de bank. Keek tevreden om mij heen. Mijn hoofdpijn was bijna verdwenen. Ik trok de conclusie dat er naast schoolziek zijn ook zoiets bestaat als poetsziek.

Toen viel met een klap het kwartje. Vanaf 1 december heeft Zoon een andere baan. Zelfde werkgever, geen ploegendienst meer. Vanaf december moet ik dus weer wekelijks een anti-poets smoes verzinnen. 😉

10 Comments

  1. Waarom niet poetsen als het echt nodig is ipv een vast moment? Kijk eens of dat wel beter voelt. Enne.. niemand heeft volgens mij op zijn sterfbed geroepen dat ie zo’n heerlijk poetsleven heeft gehad! Je ben heus niet alleen in je poetsaversie hoor… ik heb er ook een broertje dood aan, gelukkig hebben wij een poetsmeneer in dienst die het wél leuk vindt!

    Like

    1. Als ik poets is het altijd echt nodig. Als het niet nodig is knipoog ik naar een eventuele stofvlok en houd het voor gezien.
      Maar mijn huis is stoffig ….

      Like

  6. Nee, joh! Je kunt nu wekelijks als een razende te keer gaan met de muziek keihard aan. Lekker!
    En feliciteer je zoon even met zijn nieuwe baan!

    Like

Reacties zijn gesloten.