Kippig

Als ik zeg dat ik kippig ben, dan lieg ik. Ik ben gewoon slechtziend maar dankzij het dragen van een bril zonder montuur (aka contactlenzen) valt dat de meeste mensen niet op. Of viel dat de meeste mensen niet zo op. De laatste maanden zit ik regelmatig met mijn ogen te knijpen achter het beeldscherm en soms moet ik zelfs mijn hoofd bewegen om te focussen. Zelfs de leesbril komt weer regelmatig uit de kast.

Aangezien ik dus echt wel slechtziend ben, heb ik ook altijd een bril voor erbij. Voor de dagen dat ik al Ma Flodderend de deur niet uit ga. Voor de dagen dat mijn ogen geen zin hebben in lenzen. Voor de pyjama dagen. Hoewel het een bril is voor erbij, draag ik dat ding best vaak. Dus toen de bril viel, verkeerd terecht kwam waardoor een gruwelijke kras op een van de glazen verscheen, gevolgd door het versneld verdwijnen van de ontspiegelingscoating, wist ik dat het tijd werd voor een nieuw exemplaar.

Tijdens het uitzoeken kreeg ik een aanval van keuzestress. Het model wat ik graag wil past niet bij mijn gezicht en kan die enorme jampotten niet aan. Uiteindelijk twijfelde ik tussen twee exemplaren. We hebben een actie. Of €60 korting, of de tweede bril gratis, zei de aardige jongeman. Ik ging voor twee brillen en maakte een afspraak om mijn ogen te laten opmeten. Dat opmeten resulteerde in een shock van mijn kant. Mijn rechteroog is wat beter geworden maar mijn linkeroog is achteruit gehold. Na de oogmeting moesten beide brillen voorzien worden van middelpunten en strepen. Op advies van de mevrouw aan de tafel naast ons kocht ik uiteindelijk slechts één bril.

Anderhalve week later kon ik de bril ophalen en liet gelijk mijn lenzen controleren. Qua oogmeting kwam ook deze optometrist uit op hetzelfde resultaat. Het ene oog was beter geworden, het andere slechter. Er werd voor de zekerheid slechts één proefset lenzen besteld.

Met de nieuwe bril op wandelde ik naar huis. Er ging een wereld voor mij open maar aan het eind van de dag had ik koppijn. De volgende dag deed ik mijn lenzen in, maar de koppijn werd niet minder. Na een week ging de pijn weg… wanneer ik mijn bril droeg. Ondertussen had ik ook de proefset lenzen in huis. Maar ons bent zuunig. Tenslotte had ik nog een set liggen, en de huidige set pas 1 november uit de verpakking gehaald.

Het knijpen werd steeds ergen en op dagen dat ik geen mondkapje hoefde te dragen. deed ik de lenzen niet eens meer in. De dagen dat ik het wel deed leverde een aardige schele koppijn op. Vanmorgen besloot ik dat ik toch maar met de proefset moest beginnen. Zonder te knijpen ben ik door de winkel gewandeld. Ik zit dit te typen zonder leesbril. Ik ben de koningin te rijk.

Hoezo, eigenwijs is ook wijs. In dit geval was het gewoon dom.