Het slechte blijft plakken

19 reacties

In de 17+ jaren dat ik bij mijn vorige werkgever heb gewerkt, heb ik aardig wat leidinggevende versleten. Over het algemeen had ik niet te klagen. Ik kreeg volop gelegenheid mijzelf te ontwikkelen, er werd meegedacht rondom het omgaan met mijn ziekte, ik kreeg de kans om thuis te werken wanneer ik er voor mijn kind moest zijn of wanneer mijn gezondheid even te wensen overliet. en toen het mantelzorg tijdperk zich aandiende, mocht ik ook daar tijd voor vrijmaken.

Mijn laatste leidinggevende stond iets anders in de wedstrijd. Thuiswerken werd niet geaccepteerd, de eerste vraag bij een ziekmelding was Wanneer ben je er weer, vrij nemen voor mantelzorgmomenten werd niet op prijs gesteld, terwijl wij de uitvaart van mijn vader organiseerde kreeg ik de vraag of ik niet een dag kon werken en zo kan ik nog wat voorbeelden noemen. Verstandelijk weet ik dat mijn laatste ervaring niet maatgevend was, maar toch is die laatste ervaring de lat waarlangs ik mijn huidige werkgever leg.

Donderdag kreeg ik bericht dat de vader van Schoonzus is overleden. Morgen is de begrafenis. Normaal geen probleem. Collega en ik regelen dat wel samen. Alleen is Collega ziek en mocht ik het zelf regelen. Vanmorgen stuurde ik een bericht naar mijn leidinggevende. Voorzien van situatieschets (geen echte familie maar wel al 40 jaar of zo in de familie; oh en het is morgen mijn verjaardag en zo ongeveer alle nog levende directe familie is morgen op de begrafenis) en een plan hoe ik het aan wilde pakken. Hele dag bereikbaar, met uitzondering van de tijd waarop de daadwerkelijke uitvaart plaatsvindt. Daarvoor ga ik een vervanger zoeken.

Terwijl ik nog op antwoord wachtte ging ik vast op zoek naar een achterwacht. Hoewel Collega en ik samen een team vormen, hebben we een goed en veelvuldig contact met de leden van een ander team. In een chatgroep met de leden van dit team liet ik weten dat de uitvaart morgen is, dat ik al met onze leidinggevende in overleg was hoe dit te regelen, en dat ik iemand zocht die mijn achterwacht wilde zijn. Binnen 10 seconden las ik de woorden Ik bel je zo.

Nog voor de collega kon bellen had mijn leidinggevende al op mijn bericht gereageerd. Ik stel voor dat je niet alleen voor het moment van de uitvaart iets regelt, maar voor een langere periode. En pas goed op jezelf. De collega die belde gebruikte iets andere woorden, maar wel van gelijke strekking. Als jij zorgt voor uitleg wat er wanneer moet gebeuren, dan komt het goed. En ik neem je gewoon de hele dag waar. Neem je tijd morgen.

Het contrast met wat ik als laatste bij mijn vorige werkgever gewend ben is dusdanig groot dat ik het niet droog hield. Ter verklaring van mijn tranen deed ik mijn toch wel traumatische ervaringen bij mijn laatste werkgever uit de doeken. Pas later realiseerde ik mij dat die laatste ervaring totaal geen recht doet aan de totale ervaring. Maar om de een of andere reden blijft het slechte veel beter plakken dan al het goeds wat ik bij diezelfde werkgever heb mogen ervaren.

19 Comments

    1. Meestal heb ik het in deze ook over de goede oude tijd. Want het was een mooie tijd. Behalve het eind. Misschien daarom. Of misschien is het spoor dieper en zit het korstje nog los.

      Geliked door 1 persoon

  4. En zo horen de reacties ook te zijn!
    En waarom herinneren we ons het stomme vaak beter dan het fijne?

    Like

  6. Sterkte vandaag.

    Ik weet helaas ook uit eigen ervaring wat voor een impact zo’n rotte appel kan hebben. Gelukkig is het nu perfect!

    Geliked door 1 persoon

  7. Gecondoleerd en sterkte xxx

    Er moet maar één rotte appel tussen zitten, om het (bijna) voorgoed te kunnen verpesten… Gelukkig heb je het nu beter getroffen.

    Geliked door 1 persoon

  8. Sterkte morgen! En mooi dat het zo goed wordt opgepakt vanuit het team zodat je je daar even geen zorgen over hoeft te maken. Maar blijf ook goed op jezelf letten…

    En ohja, geniet ook van je verjaardag (hoe dubbel wellicht ook morgen). Hieperdepiep!

    Like

    1. Dank je en ik blijf op mijzelf letten.

      Het was allemaal wel wat meer geregel van in pak ‘em beet september. Bedankt nog voor je werk op de achtergrond.

      Like

  9. Zó horen leidinggevenden en collega’s te zijn – en maar al te vaak zijn ze dat NIET…. IK ben nog steeds ZO dankbaar dat ik nu een leidinggevende heb waar ik terecht kan als het teveel wordt, ipv dat er gelachen wordt als je – letterlijk – omvalt van vermoeidheid als je 7 maanden lang je eigen baan van 80% + de baan van je collega van 90% + je eigen studie van 50% in de lucht hebt gehouden….
    Ik wens je sterkte morgen, en een goed afscheid! (en: gefeliciteerd! – ok, dat is even ene rare opeenvolging: Het Leven met verjaardagen, geboortes, begrafenissen…).

    Like

    1. Het hoort er allemaal bij. Leven en dood.

      Ik heb eigenlijk altijd hele leuke collega’s gehad maar die liepen in het laatste geval tegen dezelfde issues aan.

      Tja. mijn reactie. Het woord trauma klinkt zwaar. maar dar ik er wat aan overgehouden heb en dat mag ontleren, dat is mij duidelijk.

      Like

  10. Gecondoleerd, en sterkte morgen, en hoe fijn hoe je huidige leidinggevende en collega’s reageren. En hoe jíj daar op reageert zegt ook wel wat over hoe je vorige ervaring erin heeft gehakt. Dat soort leidinggevenden… ’t zou verboden moeten worden…

    Geliked door 1 persoon

  11. Die leidinggevende die zo naar was, die is volgens mij daarna mijn leidinggevende geworden!! Drie jaar lang zelfs! Nu zit ik in een ander team en heb ik eenzelfde soort leidinggevende als jij nu hebt… wereld van verschil en ik ga weer met plezier naar het werk en hoef nu niet meer bang te zijn voor wéér een burn-out. Het is niet normaal meer hoeveel mensen NIET kunnen leidinggeven en toch zo’n job krijgen! Sterkte met het verlies.

    Like

    1. Ik heb ook een tijdje die rol gehad en hoewel ik niet beste leidinggevende was, hoop ik dat ik niemand zo slecht behandeld heb.
      Fijn dat jij het nu ook anders mag ervaren. En bedankt.

      Like

Reacties zijn gesloten.