F*k it. Ik ga ontmoeten

Een paar maanden geleden, toen ik op advies van Hannah een bezem door mijn budget haalde vond ik het tijd worden voor een paar extra categorieën. Vakantie en 60ste verjaardag. Dankzij het eerste potje bleek het boeken van een hotel in Groningen een stuk makkelijker dan in de tijd dat ik voor een hotel de categorie Stuff I forgot to budget for aan moest spreken. De tweede categorie sprak nog niet echt tot de verbeelding. Tenslotte moest ik bij het creëren van de categorie nog 59 worden. Zestig dat is toekomst muziek.

In het kader van ontmoeten aarzelde ik even over verjaardag nummer 59. Alleen feestjes zijn niet echt aan mij besteed. Ik word blijer van een etentje in goed gezelschap. Maar ja. Nederland in het algemeen en Limburg in het bijzonder surft op de piek van golf nummer zoveel. De regels zijn weer aangescherpt, de mondkapjes uit de kast gehaald, thuiswerken is het devies en mijn QR-code is al bijna verlopen. Iets lekkers te eten bestellen voor Zoon en mij leek mij een slimmer plan.

Vorige week ontving ik tweemaal het bericht van een onverwacht overlijden. Net thuis van uitvaart nummer één kreeg ik door dat uitvaart nummer twee op mijn verjaardag plaats ging vinden. Niets maakt een mens meer bewust van de eigen sterfelijkheid dan een overlijden in de nabije omgeving. Terwijl ik nadacht over hoe een dag vrij te regelen (niet gaan kwam in beide gevallen niet in mij op) spookte de categorie 60ste verjaardag, maar ook het voornemen om te ontmoeten, door mijn hoofd.

Zaterdagavond belde ik met het zusje van mijn moeder. Ondertussen al een paar jaar ouder dan mijn moeder was toen ze stierf. Later zei ik tegen Zoon, Triest eigenlijk. Ze is nog zo goed, maar door al die C-sjit kan ze al bijna twee jaar niet van het leven genieten en dadelijk is het te laat. Van Tante naar mijzelf was maar een klein stapje. En met een f*k it. Ik ga ontmoeten stuurde ik een paar Vriendinnen een uitnodiging. Vanwege de wel zeer korte tijd tussen uitnodiging en lunch is het gezelschap klein maar fijn. Maar de afspraak staat: Zondag ga ik met drie lieverds (twee vriendinnen en Zoon) Japans eten.

Gezien het feit dat Omikron momenteel de weg kwijt is op planet earth misschien niet het slimste wat ik kon bedenken, en toch voelt het goed. Geeft alleen het idee al positieve energie. En positieve energie kan ik op dit moment wel gebruiken. Kunnen we allemaal wel gebruiken volgens mij.