Toet & Co: ai hef duh blog gelezen

Hoe was de wandeling? vraagt Rozi. Het was geen wandeling, antwoordt Toet. Het was een zeurvrijevalstocht. Het pad was door de modder slecht begaanbaar, het woeide heul erg hard, en overal zaten bevers met enorme slagtanden. Toet heeft meteen de volle aandacht van zijn vriendjes. Vertel Toet, piept Rozi, wij willen alles horen. Toet knikt. Dadelijk, zegt hij dan. Eerst ga ik de modder uit mijn oren wassen.

Terwijl Toet doucht schrijf ik een blog en plaats wat foto’s. Fijn, zegt Toet, wanneer hij het blog ziet. Met foto’s erbij verteld makkelijker. Hij wijst naar de foto met het water op de achtergrond. Ik had mij net los gewurmd uit de modder, toen er een windvlaag voorbij woeide die mij zo over de rand van het pad smeet. Ik kon mij nog net vastgrijpen anders was ik zo hals over kop zo van de heling het water in gewoeid. Wel 100 meter lager hé. En in dat water barst het van de bevers met van die enorme knagende slagtanden. Echt, en hierbij kijkt hij Rozi aan, die knaagtanden van Bruintje stelde echt niets voor bij het gebit van een bever. De gedachten aan de knaagtanden van Bruin maakt dat Rozi een rilling niet kan onderdrukken.

Moeltje, die Meneer de Bruin het huiskonijn nooit heeft ontmoet, is minder onder de indruk. Joes ziet er best relaxt uit op det picture, bromt hij. End if het was so spennend, wai hef sai den eerst un foto gemaakt before sai joes gerescuet heft? Toet snuift eens. Relaxt? Relaxt! Je grootje is relaxt. Ik vecht daar voor mijn leven en dat zij niet meteen kwam helpen…. Je weet toch dat zij vooral aan de kijkcijfers denkt. Hoe speculaastaaitaaider hoe beter. Rozi knikt instemmend, maar Moeltje is nog niet overtuigd.

En hier deze boomstam. Dat is een brug en de enige manier om aan de andere kant van het water te komen. Die boom was nat en glad en hij wiebelde ook enorm. Rozi kijkt hem met grote ogen aan. Je bedoelt dat zij ook over dat dunne stammetje moest kruipen? Toet knikt. Krakken dat het deed joh, oorverdovend. Hij swipt naar de volgende foto. Zoals je ziet heeft zij de brug gebroken en konden we niet naar de overkant. Rozi gniffelt een beetje, en zelfs op de snuit van het sceptische beertje verschijnt een vage glimlach.

End det wan, duh picture tussen de blaadjes? Joes laikt well un fotomo-del. Toet bekijkt de foto aandachtig. Dat was na de eerste windvlaag. Ik woeide zo de bramenstruik in. Vol met scherpe stekels die gaatjes prikte in mijn velletje. Zo veel gaatjes, dat er zelfs wat fluff en stuff uitgestroomd is. Ik had daarna wel tien pleisters nodig om alle gaatjes dicht te houden. Het beertje kijkt de muis spottend aan. Die pleisters zijn zeker ook weg gewoeid want toen je thuis kwam was er geen pleister te bekennen. De muis kijkt het beertje een beetje chagrijnig aan. Niet eraf gewoeid, maar eraf geregend, zegt hij kortafgemeten en is blij dat zijn beide vriendjes niet zo goed kunnen lezen.

Hey Google, zegt het beertje dan, read duh blog eens for us. Begin maar bai de second alinea. “De grijze muis heeft naar eigen zeggen ook zin om te wandelen. En ik heb een nieuwe profielfoto nodig, kondigt hij aan.” Toet zucht eens over zoveel verklapperij van zijn mens en slimmigheid van zijn vriendje. Maar als je dat niet geweten had, had je mijn verhaal dan wel geloofd? Oh yes, zucht het beertje, end ai sou ook nog jelloes sain geweest. Met zijn drieën gieren ze het uit om Toets’ zeurvrijevalstocht. Dan vraagt Rozi, Maar waar heb jij eigenlijk een profielfoto voor nodig Toet? Ga jij op Tindert? Offfuh..???

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje is een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1997 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier sindsdien min of meer illegaal.