De instructie klopt wel

Mijn grootgrutter heeft een aardig gevuld glutenvrij schap, maar voor de meer bijzondere dingen moet ik naar de XL variant. Een winkel waar ik sinds de pandemie wat minder vaak kom. Dus toen Zoon in oktober melde dat hij even naar de XL ging, en vroeg of ik nog iets nodig had zei ik ‘doe maar weer een keertje glutenvrije saucijzenbroodjes.’ Helaas. Mijn kind kreeg bij de XL het glutenvrije schap niet gevonden. De stroopwafels vond hij wel. Die liggen tegenover het glutenvrije schap. Kuch.

Wat hij wel had gevonden was de glutenvrije diepvriezer en ook daar lagen saucijzenbroodjes maar ook worstenbroodjes. Ineens had ik keuze. Het bleek een goede zet, want de diepvries variant smaakt beter dan de lang houdbare variant. Alleen klopt de bereidingsinstructie niet. Een half uur ontdooien en dan in 6-8 minuten afbaken op 200 graden leverde geen door en door warme kern op. Zelfs een uur of anderhalf uur ontdooien niet. Tenminste niet in de magnetron/combi-oven. En om voor twee van die kleine broodjes de grote oven aan te zetten. Nah.

In december sneuvelde de TV en toen wij er eindelijk aan toe waren om een nieuw exemplaar aan te schaffen besloot ik ter plekke dat er ook een nieuwe airfryer moest komen. De oude had last van teflon-afstoot-verschijnselen en volgens mij is dat niet echt gezond. Hoewel ik nog herinneringen heb aan baksels uit de airfryer gebruiken wij dat ding vooral als friteuse, maar dan zonder vet. Vandaag, voordat ik ging wandelen, haalde ik worstenbroodjes uit de vriezer. Bij thuiskomst warmde ik niet de magnetron/combi-oven op, maar ging voor de airfryer.

Wat blijkt. De ontdooi/afbakinstructie klopt wel. Sterker nog, na een uurtje ontdooien is 8 minuten op 200 graden zelfs een beetje (te) veel van het goede. De kleur van de broodjes was een paar tinten donkerder dan het beoogde goudbruin. Toch smaakte ze prima. En dat allemaal omdat Karma een maand geleden voor iets elektrisch ging.