Poging 21

Wat pak je zodra je weer normaal mag eten, vroeg een collega aan het begin van mijn glutenvrije reis. Een broodje kroket, was steevast mijn antwoord. Net voor ik kon proberen of mijn lichaam fel op gluten reageerde, of dat toch iets anders de boosdoener was, kreeg ik per ongeluk gluten binnen en had mijn antwoord en schreef het broodje kroket op mijn buik.

Net als van veel andere voedingsmiddelen, bestaat er ook een glutenvrije kroket. De eerste poging om dat ding in de Airfryer bruin en knapperig te bakken mislukte jammerlijk en ik wende mij tot het pannetje olie. Het resultaat varieerde van zwart van buiten en bevroren van binnen tot wit van buiten en lauw van binnen en alle niet echt lekkere varianten ertussen.

Ik weet via een medeblogster dat hier in het durp een brasserie zit waar je goede glutenvrije kroketten kunt krijgen maar om de een of andere reden ben ik er nog nooit binnen gelopen. Maar de kroket bleef trekken.

Een tijdje geleden kocht ik weer eens twee pakken met krokketten. De eerste serie was voor de verandering lauw van binnen en zwart van buiten. Het voelde als vooruitgang maar het vroeg niet om meer. Tot gisteren. Ik deed boodschappen, kocht friet en dacht, volgens mij zijn er nog kroketten. Ik probeer eens hoe het in deze Airfryer gaat.

Vanavond stond poging 21 op het menu, met het beste resultaat tot nu toe. Dankzij een klein beetje olie en regelmatig keren waren de kroketten voorzien van wat vage goudbruine vlekken. De binnenkant was bijna bitterbal waardig heet… Alleen de buitenstructuur was niet wat ik ervan had gehoopt. Het was een slappe hap, zonder ruggengraat. Een soort Moeltje maar lichter van kleur.

Op naar poging 22.