Soms hebben moeders gelijk

Zoon heeft het al een hele tijd niet meer zo naar zijn zin op het werk. Niet vanwege het werk maar vanwege het gebrek aan uitdaging en mogelijkheden. In oktober 2021 nam hij het besluit om per 1 januari 2022 zijn ontslag in te dienen. Als eerste ging hij in gesprek met zijn teamcoach om zijn besluit mede te delen. Ontslag indienen, tot en met november werken, december vakantie en per 1 januari stoppen.

Zijn teamcoach nam het goed op. Snapte zijn besluit, had het eerder verwacht en informeerde waar hij per 1 januari ging werken. Weet ik nog niet, antwoorde Zoon. Ik neem even rustig de tijd om rond te kijken. Zijn besluit ging als een lopend vuurtje door de fabriek en een week later kon hij per 1 december op een andere afdeling beginnen. Met meer uitdaging en hij mocht weer een opleiding gaan doen.

Het nieuwe werk bleek leuk maar had hetzelfde euvel als zijn vorige baan. Te weinig uitdaging. Hij mocht een opleiding uitzoeken en ging zelfs voor een intakegesprek richting het zuiden. Alleen hij schreef zich niet in. Ik wil er nog even over nadenken, zei hij op zijn werk en tegen mij zei hij, Als ik dit doe zit ik nog 4 jaar aan deze afdeling vast. Ik weet niet of ik dat wil.

Maandag zei hij tegen de opleidingscoördinator om nog even te wachten met hem inschrijven voor de opleiding. Op dinsdagmiddag stuurde hij een mailtje naar de HR-manager dat hij van plan was zijn ontslag in te dienen en dat hij wel gevonden had hoe lang hij uit moest werken, maar niet waar de knop zat om zijn ontslag in te dienen. Woensdag had hij een gesprek met de HR-manager die de knop wel wist te vinden maar eerst nog vroeg Waar ga je naar toe en kunnen we je nog overhalen om te blijven. Zoon ging helemaal nergens naar toe want ging eerst genieten van een sabbatical om na te denken wat hij wilde, en blijven was wat Zoon betreft geen optie meer.

Na een verder goed gesprek werden de volgende afspraken gemaakt. Tot het eind van de week (vandaag dus) zou Zoon op zijn eigen afdeling werken, de komende drie weken helpt hij uit op zijn oude afdeling, dan heeft hij twee weken vakantie en per 16 maart is hij uit dienst.

Woensdag tijdens het koken had hij het over zijn vervolgplannen. Even een tijdje niets om afstand te nemen van zijn huidige werk(gever) ondertussen uitzoeken waar hij wel en waar hij niet wil werken en over een paar maanden rustig beginnen met solliciteren. Of je volgt je oude droom en gaat fulltime studeren, zei ik. Je kunt het je financieel veroorloven (het is echt een kleinkind van zijn grootmoeder) en zolang je thuis woont …. Hij keek mij even verbaasd aan en zei Dat is ook nog een optie. Sjipss, waarom zeg je dat nou. Moet ik daar ook nog over nadenken.

Ondertussen is het geen vraag meer of hij gaat studeren en in welke richting, maar welke opleiding het precies wordt bleek vanavond. Ik zei tegen x dat ik mijn tijd en geld de komende jaren ga gebruiken om te studeren en hij vindt dat een top idee en vroeg al of ik op LinkedIn zat zodat we kunnen linken. ‘Altijd handig voor wanneer je een stageplek zoekt‘ had x gezegd. Ik grinnikte even en zei, Dat was geen slecht idee van je moeder he!

Waarop hij de nu al gevleugelde woorden Soms hebben moeders gelijk uitsprak. Die houden we erin.