Learning curve

Om met het belangrijkste nieuws te beginnen: de uitslag van mijn C-test is negatief. Altijd fijn om te lezen. Maar eigenlijk gaat mijn blog daar niet over. Het is alleen een leuke binnenkomer.

Het viel mij vrijdag, tijdens mijn eerste poging om een afspraak te maken, al op. De wachttijden voor het maken van een afspraak zijn enorm afgenomen. Was ik ooit al blij wanneer ik mij binnen 24 uur kon laten testen, nu varieerde de mogelijke opties tussen de drie kwartier en anderhalf uur.

Daarnaast is het fijn dat je niet meer zittend in je auto wordt getest, maar gewoon binnen, zittend op een stoel. Dat is toch wat relaxter. Verder is wattenstaafjes wat wordt gebruikt qua dikte enorm in formaat afgenomen. Enorm moet je trouwens relatief zien. Ik vermoed dat de kop van de vroeger gebruikte staafjes iets van 3 millimeter was, tegen 2 millimeter (misschien een halfje minder) nu. Het ellendige gevoel wat ik mij herinner van de vorige 2 (3?) keren bleef zowel in keel als neus achterwegen. Al kan dat ook komen doordat ik de vorige 2 (3?, erg hé, ik ben de tel kwijt) keren eigenlijk te ziek was om de weg op te gaan. Dan voelt alles extra erg.

En als laatste de uitslag. Ik heb wel eens meer dan 48 uur op de uitslag mogen wachten. Deze keer had ik de uitslag zondagochtend om 1:25 binnen, terwijl ik mij op zaterdag 1:15 uur pas had laten testen. Daar vind ik niets van te zeggen.

Bovenstaande getuigd wat mij betreft van een positieve learning-curve bij de GGD. Zit er nog verbetering in? Vast wel, al hoop ik die verbetering niet aan den lijven te ondervinden. Vind het zo wel genoeg geweest. Maar ja… zolang Corona nog geen genoeg van de mensheid heeft, sluit ik test 3 (4?) niet uit.