Ik dorst het hem niet te zeggen

Ik heb een meer dan regelmatig contact met onze Helpdesk ICT. Niet dat ik zoveel ICT problemen heb (al ben ik bij tijd en wijle digi-onvaardig genoeg om op een verkeerde knop te drukken) maar omdat overleggen met de Helpdesk een belangrijk onderdeel van mijn werk is.

Op mijn eerste werkdag kwam ik er tot mijn grote verbazing achter dat de Helpdesk onder een ander deel van de organisatie valt, en op een andere locatie gehuisvest is. Even snel bij elkaar binnenlopen is er dus niet bij. Aan het einde van mijn tweede werkdag maakte ik tijdens een overleg kennis met één van de collega’s Helpdesk. Pas twee weken later kreeg ik een rondleiding op de locatie waar de Helpdesk zit, en weer twee weken later zat het hele concept ‘binnenlopen’ achter een masker in het verdoemhoekje.

Het contact met de Helpdesk speelt zich grotendeels virtueel af. Vaak via telefoon, soms via chat of mail. Gisteren had ik met die ene collega die ik ooit als eerste in het eggies zag, op alle drie de manieren contact. Grotendeels werk gerelateerd maar natuurlijk kwam ook zijn naderend afscheid in verband met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd ter sprake en hadden we het onder andere over onze eerste ontmoeting, twee jaar geleden.

Vandaag ging ik even naar kantoor. Mijn directe collega’s waren druk bezig met het regelen van een afscheidscadeautje voor de collega van de Helpdesk. Vandaag heeft hij zijn laatste werkdag, kreeg ik te horen, en straks gaat X het cadeautje namens ons overhandigen. Een lief gebaar als je het mij vraagt.

Iets na het middaguur had ik een bepaalde collega van de Helpdesk nodig. Bellen kan alleen via het algemene nummer. Ik kreeg de vertrekkende collega aan de lijn. Bel jij nu ook al? Ik heb die ene collega van je ook al aan de lijn gehad. Waarom denken jullie allemaal dat vandaag mijn laatste werkdag is? Ik ben er volgende week vrijdag ook nog. Maar ik vind het wel heel lief dat je even belt, dat jullie even bellen. We kletste nog wat en toen hij zei, Ik moet nu echt ophangen want we zijn vandaag maar met z’n tweeën en ik kan collega niet alles alleen laten doen, dorst ik hem niet te zeggen dat ik eigenlijk voor zijn collega belde en nam hartelijk afscheid.

Na het ophangen stuurde ik twee chatberichtjes. Eentje naar mijn directe collega’s om door te geven dat het afscheid pas volgende week vrijdag plaats vindt, en eentje naar zijn directe collega met de vraag mij even te bellen. Ik denk dat ik volgende week maar even op de andere locatie binnenwaai om voor de derde keer afscheid te nemen. Zijn cadeautje namens ons heeft hij al gehad want mijn waarschuwing richting mijn collega’s kwam net iets te laat 😉