Blogdilemma

15 reacties

Wanneer je blog openbaar staat en je niet echt anoniem blogt (dat er tegenwoordig geen link naar mijn LinkedIn-profiel op mijn blog staat komt doordat die hele fijne widget door WordPress niet meer ondersteunt wordt en de vervanger een gedrocht van jewelste is) dan sta je als blogger wel eens voor de vraag, kan ik dit delen met het world wide web? Ik tenminste wel. In mijn hoofd ga ik een riedeltje vragen af en afhankelijk van het antwoord publiceer, herschrijf of delete het blog.

Het herschrijven of zelfs deleten van een blog heeft alles te maken met privacy. Niet die van mij trouwens. Daar maak ik mij niet zo druk over, maar het laatste wat ik wil is de privacy van de mensen om mij heen schenden. Zeker wanneer het om iets gaat wat los staat van mij. Het is niet aan mij om dit met het grote publiek te delen. Geanonimiseerd of niet.

Bovenstaande heeft met name de laatste zes maanden er toe geleid dat ik veel niet geschreven heb. Of wel geschreven maar niet gepubliceerd. Zelfs niet een paar dagen later want aan het eind van de dag maak ik alle digitale prullenbakken leeg. In het kader van de privacy.

Hoe ik hier zo bij kom? Nou, nadat ik vanmiddag voor beide vorig jaar gestarte opleidingen het huiswerk had ingeleverd dacht ik, daar zit een blog in. Maar ja, dan heb ik het gevoel dat ik toe moet lichtten waarom ik beide studies na de zomervakantie niet heb opgepakt (want dat doe ik altijd) en euh…

Tja. Bout gezegd: ik kon mijn tijd en energie wel beter gebruiken al wil ik daar wel aan toevoegen dat ik de yoga (ademhaling)oefeningen niet uit mijn schema heb geschrapt, want balans en zo.

Het zal even wennen zijn, maar Godfried Bomans wist het al: schrijven is schrappen. Wie weet worden mijn blogs ooit nog kort en bondig… 😉 Een mens mag dromen, toch?

15 Comments

  1. Ik zou over veel meer dingen bloggen als ik anoniem was, maar: niet anoniem heeft me zoveel gebracht (qua vrienden, qua werk), dus dat vind ik het helemaal waard.

    Geliked door 1 persoon

  6. Herkenbaar. Hoewel je natuurlijk nooit verplicht bent om iets toe te lichten.

    Like

  7. Zelf blog ik van meet af aan onder een pseudoniem. Kwam oorspronkelijk vanwege m’n iets te opvallende en unieke achternaam. Ben vanwege die naam een keer van een forum gestuurd. Ik blog vooral over m’n omgeving, maar er zijn geen opnames op m’n blog van m’n huis, straat of buren. Noem ook nooit achternamen, tenzij het over publiek bekende mensen gaat. Heb het dus redelijk dichtgetimmerd en vind dat wel prima. Bij een paar bloggers en nog minder kennissen is m’n naam wel bekend, aangezien ik dat aan ze verteld heb.

    Ooit heb ik via een terrasfoto en streetview wel uitgezocht waar je woont. Ik heb een soort spoorzoektic. Heb dat ooit ook eens gedaan bij een Duitse anonieme blogger (via zijn functie en voormalige werkgever stond van alles over hem op het net), waar ik tijdens een fietsvakantie zomaar aanbelde. Hij was thuis en we hebben daarna een stadswandeling gedaan. Hij vond het dus leuk. Het geeft maar aan hoe weinig er nodig is om iemand te achterhalen. Je Linkedin had ik nog niet gezien. Wees gerust, bij een vrouw bel ik niet zomaar aan. 😉

    Like

  8. Voor mij is dat een reden geweest om een niche te kiezen, zodat ik binnen die niche kan typen wat ik wil en juist niets over mezelf hoef te delen wat ik niet wil (of kan) delen.

    Geliked door 1 persoon

  10. Het doorlinken naar Linkedin is mij even ontgaan.

    Onder eigen naam bloggen heeft natuurlijk invloed op mijn blogteksten en reacties.
    Niet meer werkzaam zijn problemen met werkgevers gelukkig verdwenen.

    Al vind ik ook dat er bij openlijk of anoniem aanwezig zijn op het internet normale fatsoenseisen gelden.

    PS: ik geniet van jouw blogposts.

    Vriendelijke groet,

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.