Uit de hand

Ik schreef het eerder: momenteel verdeel ik mijn contracturen over vijf werkdagen waarbij ik op maandag poog zo min mogelijk werk te doen. Soms lukt dat, soms ook niet.

Vandaag begon ik de dag goed. Tussen het zo af en toe controleren van mails en tickets zag ik kans de badkamer te poetsen, een was in te zetten en op te hangen, de planten water te geven, blogs lezen en de boodschappen delegeren. Fier op mijzelf plofte ik na de lunch op de bank; toen ging de werktelefoon. Een storing met de printers. Alle printers. Op alle locaties. Drie telefoontjes later wist ik wat er aan de hand was, en dat er naar een oplossing werd gezocht.

Tegen drieën kwam het sein meester. Een collega op locatie checkte even een printer en yes, alles werkte weer. Scheelde mij een tochtje naar locatie. Omdat ik mijn schoenen al aan had vond ik het een mooi moment om een stukje te gaan wandelen. Halverwege begon mijn telefoon te piepen. Er komen weer meldingen binnen over de printers. De collega zat ondertussen in een vergadering. Dus nam ik de kortste route naar huis, pakte mijn tas en ging naar locatie.

Uiteindelijk viel het mee. Om kwart over vier draaide alle printers weer, met uitzondering van de zes op het hoofdkantoor. Waar de grootverbruikers zitten. In de hoop om vijf uur weer thuis te zijn voor mijn enige uitspraak van de dag trok ik mijn trukendoos open. Het mocht niet baten. Zelfs de goocheldoos van de ICT dienstverlener mocht niet baten. Om kwart over vijf, nog steeds op locatie, viel ik de vergadering binnen. Vijf minuten later meldde ook de test-collega zich op kantoor.

Om zes uur zat de vergadering erop en bespraken hij en ik nog wat lopende zaken. Dat gaat face to face meestal wat makkelijker dan via chat of mail. Om kwart voor zeven liepen we naar buiten. Morgen ga ik wel eens tellen hoeveel uur ik vandaag heb gemaakt maar dat het een beetje uit de hand is gelopen moge duidelijk zijn.

Morgen ga ik voor poging twee.