Klereherrie

Tweeëndertig uur werken, verdeeld over vijf dagen. Dat biedt voldoende ruimte voor afschakelmomenten in de vorm van periodes bewust niet werken. Mijn tweede kop koffie dronk ik op mijn gemak buiten op het balkon. Dat beviel mij wel en ik besloot tot een uur of twaalf te werken, dan te lunchen en aansluitend met een boek op het balkon gaan zitten om te genieten van de lente.

Om twaalf uur veranderde ik mijn status in Teams naar afwezig en schreef in mijn status bij spoed bellen. Voor de zekerheid nam ik de telefoon mee naar buiten. Terwijl de letters onder mijn ogen doorschoten kreeg ik het toch wel heel warm. Ik trok mijn vest uit, gevolgd door mijn sokken. Ik las en ik las, en zo af en toe moest ik het zweet uit mijn ogen wrijven maar hé … je moet er wat voor over hebben wanneer je van de lente geniet.

Na een dik uur braakte mijn telefoon een klereherrie uit, niet te filmen. Ik viste de telefoon onder het kussen, dat zorgde dat er geen directe zonnestralen op het toestel viel, vandaan. Met de zon in de ogen kon ik de melding niet lezen. Ik liep naar binnen en half half verwachtend dat het een NL-alert was las ik Deze telefoon is oververhit. Diverse apps zijn uitgeschakeld totdat het toestel ver genoeg is afgekoeld.

Zucht. Binnen lezen voelt nog niet helemaal goed dus toen ik weer wat was afgekoeld ben ik maar weer aan het werk gegaan. Net als mijn telefoon. Als dit weer aanhoud zet ik van het weekend de parasol maar weer buiten. Want nu al naar binnen gejaagd worden door de zon… da’s wel heel vroeg in het seizoen.