Met een tevreden gevoel naar huis

Gedurende 2019 was ik werkzoekend. Het halen van de verplichte 4 door het UWV opgelegde sollicitatieactiviteiten was nooit een probleem en ik heb nooit hoeven te solliciteren om te solliciteren. Hoewel niet elke sollicitatiebrief tot een gesprek leidde, mocht ik mijn gezicht toch op veel plaatsen laten zien. Elke vacature, elke organisatie, elk gesprek is anders hoewel twee vragen met enige regelmaat voorbij kwamen. Waar zie jij jezelf over 5 jaar? en Wanneer ga jij met een tevreden gevoel naar huis?*) Kweenie en Als ik iemand heb kunnen helpen mogen dan de waarheid zijn maar getuigen niet van een duidelijk visie op je toekomst. Omdat het redelijk standaard vragen zijn, wist ik mij er altijd wel uit te kletsen, maar liever had ik tweemaal mijn schouders opgehaald.

Ik weet niet of de antwoorden op bovenstaande twee vragen echt bij hebben gedragen aan het positief afsluiten van de sollicitatie bij mijn huidige werkgever maar ik ben al weer twee jaar aan het werk. Als medewerker bedrijfsbureau ICT werk ik dagelijks samen met ICT – en ICT-gerelateerde collega’s binnen en buiten de organisatie. De ene dag verloopt dat samenwerken soepeler dan de andere dag.

De dag van vandaag had alles in zich om geen soepel dag te worden. Een week eerder had een collega tijdens een bezoek aan een locatie geconstateerd dat op één van de afdelingen daar gewerkt werd met software op een apparaat wat zijn beste tijd had gehad, onder een account wat niet conform de huidige inzichten was ingericht. Een ongewenste situatie dus. Vandaag zou ik een mogelijke oplossing gaan testen. 4 verschillende opties met elk twee testen. Iets waarbij ik collega’s van 5 verschillende afdelingen, zowel in- als extern, plus een proef- en een testaccount nodig had. En het proefaccount doet niet wat het moet doen, kreeg ik gisteren te horen.

Om acht uur wist ik al dat de software wel op een telefoon kon draaien maar dat het scherm te klein was om bruikbaar te zijn. Dat scheelde al een vervolgtest.

Om negen uur belde ik met externe partner 1 met de vraag of er voor tien uur iemand naar het niet werkende proefaccount kon kijken. Om tien uur wandelde ik bij de collega van externe partner 2 binnen, die mij zou laten zien wat wel en niet met een proefaccount kan. Ik denk dat ik weet waar de fout zit, zei zij en ik belde wederom met externe partner 1. Bij toeval kreeg ik de collega die het proefaccount mocht fixen aan de lijn en toen ik ophing was het euvel met het proefaccount opgelost. Een tweede dingetje, wat tijdens de ingebruikneming van het account naar voren kwam, werd door collega Helpdesk opgelost. Tussen deze acties door nam collega van partner 2 mijn telefoon onder handen; de problemen die ik soms met dat ding heb waren niet veroorzaakt door oververhitting maar doordat sommige vinkjes niet goed stonden.

Met een eerste geslaagde test en een beter functionerende telefoon in the pocket vertrok ik richting collega Helpdesk. Onderweg liep ik collega Werkplekbeheer en collega Zorgcommunicatie tegen het lijf. Nadat ik hen verliet was het testwerk met 2/3 afgenomen. Er was al een laptop besteld dus de tests’ met twee andere apparaten kon ik wegstrepen. Verder waren mijn aanvullende vragen over de software beantwoord.

Eenmaal bij de Helpdesk werd mijn laptop in ontvangst genomen om account in combinatie met software te testen. Het bleek precies zo te werken als we hadden gehoopt. Test geslaagd.

Met een tevreden gevoel fietste ik aan het eind van de dag naar huis en dacht als ik ooit nog eens de vraag krijg ‘Wanner ga jij met een tevreden gevoel naar huis’ kan ik deze dag aanhalen. Met zeven mensen van drie verschillende organisaties en vier verschillende afdelingen een klus klaren zodat een ongewenste situatie opgelost is voordat de collega’s in de zorg er last van hebben. Daar teken ik voor.

Alleen: ik ben niet van plan om van baan te veranderen. Daarvoor vind ik mijn werk te leuk. Zeker op dit soort dagen. Zit ik dan met mijn voorbeeld.

*) Soms ook vertaald als Waar krijg jij energie van?