Hulp van de Boysz

Mijn eerste koffie was van het soort melk met een druppeltje koffie. Nog verkeerder dan een koffie verkeerd maar hé, ik was vijf en ook zonder de toevoeging van cafeïne druk genoeg. Tegen de tijd dat ik echt aan de koffie ging, dronk ik het spul zwart met suiker. Veel koffie met heel veel suiker. Als inval bibliothecaris voor de bibliotheken in Eindhoven en omgeving kon ik dat hebben. Gemiddeld fietste ik 30 km op een dag; werkdagen van 12 uur waren geen uitzondering en ik verstouwde stapel na stapel boeken. Frontoffice medewerker in een bibliotheek is fysiek zwaar werk. Iets waar ik pas achter kwam toen ik bij Philips in dienst trad. Ondanks een vermindering van mijn koffie consumptie met 70% kwam ik dankzij het feit dat ik slechts 10 minuten fietsen van mijn werk woonde en grotendeels zittend werk had, binnen drie maanden vijf kilo aan. Ik stopte spontaan met de suiker en na een korte gewenningsperiode wilde ik niets anders meer.

Tot twintig jaar na dato de koffie specialiteit in mijn leven kwam. Ik woonde in K (een klein dorp in Noord-LimburG) en kwam na een fietstocht van zeven kilometer meer dood dan levend in P aan. Een iets groter dorp in Noord-Limburg, voorzien van een HEMA met koffiecorner. Na die zeven zware kilometers over voornamelijk vals plat en tegen de wind in, had ik wel een bakkie pleur verdient. In een aanval van gekkigheid ging ik voor de koffiespecialiteit. Een beetje koffie op smaak gebracht met een naar hazelnoot smakende suikerstroop, afgetopt met slagroom. Heel veel slagroom. Heel heel veel slagroom. Ik vond het lekker en verzon regelmatig redenen om even een kopje koffie bij de HEMA te drinken.

Op het gebied van koffie ben ik een boer. Wat-ie niet kent, dat drinkt-ie niet. Dat ik het op een dag aandurfde ergens op een terras een cappuccino te bestellen is daarom best bijzonder. Het kwam door het plaatje op het menu. Ik dacht dat cappuccino gewoon een dure naam voor koffie met slagroom was. Mén, kwam ik even bedrogen uit. Maar toch bleek cappuccino een blijvertje. Net als de latte macchiato en nog meer van dat soort fratsen. Want ergens deze eeuw is een deel van de Nederlandse horeca het vermogen verloren om lekkere koffie te maken. De meeste zwarte koffie smaakt naar een paar uur in een thermoskan of nog erger een uurtje borrelen op een warmhoudplaatje en nadat een kennis in Emmen mij had laten zien hoe je met behulp van een garde en magnetron makkelijk melk op kon schuimen, zwoor ik (met uitzondering bij mijn moeder) de zwarte koffie af. Ik was een cappuccinodrinker geworden.

Dat ik uiteindelijk toch weer terug kwam bij mijn eerste liefde, zwarte koffie, is terug te herleiden naar mijn luiheid. Toen ik om gezondheidsredenen afscheid nam van de gluut, nam ik in ieder geval thuis afscheid van de cappuccino. Iets met gewoon geen zin om voor elke kop koffie de magnetron te ontdoen van alle zichtbare en onzichtbare gluten die via de boterhammen/broodjes van Zoon op het draaiplateau terecht waren gekomen. Na een periode van gewenning werd zwarte koffie weer mijn geniet-drankje. Hoe sterker hoe beter. Cappuccino is iets bijzonders geworden. Iets wat ik vooral buiten de deur drink. In de betere horeca is het vooral om te genieten, maar daar waar ik mijn toevlucht tot automatenkoffie moet nemen, de enige manier om de automatenkoffie binnen te houden.

Na twee dagen met een vies gezicht en puur omdat ik niet van verspilling houd mijn koffie gedronken te hebben, kwamen de Boysz mij vandaag te hulp. As joes makes duh coffee duh manier wai drinks hem graag, witz lots of sugar and worm, beaten milk…, begon het beertje, dan drinken wij hem wil op wanneer je hem niet lekker vindt, eindige Rozi. Toet zei niks. Die trok als een echte influencer zijn nieuwe soksjaal recht en ging, in afwachting van koffie, goed gezelschap en een foto, alvast buiten zitten. Iets met prioriteiten stellen.

Bij de weg. Natuurlijk vergat ik de suiker (die gaat rechtstreeks naar mijn heupen en die hebben echt geen aanvulling, toevoeging of wat dan ook nodig) en moest het dus met alleen opgeklopte (lactose vrije) melk doen. De smaak was iets beter te hachelen dan de vorige twee dagen maar het blijft een bittere bedoening. Morgen toch maar koffie a la Moeltje maken. Een schep suiker per dag kan vast geen kwaad.