Haar chaos

Ergens in oktober deelde ik mijn ik ga liever naar de tandarts dan de kapper sentiment met jullie. Het was een weetje ten behoeve van de teamontwikkelingsmiddag zodat mijn collega’s mij een klein beetje beter konden leren kennen. Deze onthulling leverde minder vrolijkheid op dan gedacht. Sterker nog het zorgde voor een serieuze vraag waar kwam mijn gevoel vandaan?

Op dat moment wist ik geen antwoord op die vraag. Tegen de tijd dat ik het met jullie deelde had ik bedacht dat mijn kappers-aversie wellicht voortkomt uit mijn haarproblemen uit mijn jonge jaren. Tot twee keer toe heeft mijn haar mijn hoofd met bosjes verlaten.

Ondertussen zijn we vijf maanden verder en ben ik al die tijd niet meer bij de kapper geweest. Iets wat wel hoog nodig is. Ik heb geen korte coupe, maar de jaren tachtig warrige look met matje is ondertussen vervallen tot een triestige bedoening. Mijn pony vertoont Chrissy Hynde-gordijntjes vibes, en de rest is zo lang dat het regelmatig over mijn kleren schuurt waardoor de punten er nogal mottig uit zien.

De laatste weken verval ik regelmatig tot de laatste hoop: een staartje/knotje. Maar daar is het eigenlijk weer te kort voor. Zondag deed ik mijn best er nog iets van te maken (niet gelukt, want niet met mijn vingers in de wax gezeten, en dat is onderhand wel nodig) en ineens wist ik waarom ik over het algemeen geen fan van de kapper ben. Het heeft niks met haaruitval te maken, maar alles met persoonlijke ruimte. Waar mensen gewoon niet in moeten komen, tenzij het om medische redenen is (tandarts) of wanneer ik de mens heel erg leuk vind.

En ik vind de meeste kappers niet zo leuk dat ik mij er prettig bij voel wanneer zij langer dan twee minuten in mijn persoonlijke ruimte doorbrengen. Iets wat compleet los staat van hun professionaliteit of ‘aardig mens zijn’.

Ik vind mijn kapster heel erg leuk. De enige reden dat ik geen lang maar kort haar heb. Nou ja, had. Want helaas is mijn kapster ziek en zit er niks anders op dan mijn haar te laten groeien, of een keer door de zure appel heen bijten en een concullega van haar bezoeken. Tot die tijd leef ik met mijn haar in staat van chaos en gaat de leukste, liefste en beste ooit heel veel eer van haar werk krijgen.