Goede week

Met enige regelmaat bedenk ik dat het tijd wordt om wat meer structuur in mijn leven aan te brengen. Me weet de structuur op papier optimistisch te formuleren. Helaas is Myself een kei in procrastineren en I is van mening dat ervaringen uit het verleden wel een graadmeter voor de toekomst zijn. Elke poging tot verbetering van dit mens als geheel lijkt daarmee bij voorbaat gedoemd te mislukken.

En dan ineens gaat het langer dan vier dagen goed en gloort er hoop aan de horizon. Hoop dat poging 1.398.776 wel een lang leven beschoren is. Zodra er hoop is, grijpt I in. Meestal met een k*t smoesje in de vorm van een pijntje hier of vermoeidheid daar. Op dag vijf is het dan aan Me om Myself te motiveren om nog een dag langer op de ingeslagen weg door te gaan.

Ineens zit ik op een week. Al een week lang begin ik de dag met een ademhalingsoefening (huiswerk van de yoga cursus) gevolgd door een yoga sessie. Diezelfde week ben ik elke dag, weer of geen weer, een stukje gaan wandelen. De hele werkweek is het mij al pomodoro-end gelukt om dagelijks de balans te bewaren door regelmatig even een rustpauze in te lassen. Ik vermoed dat die pauzes Myself tevreden houden en al het bewegen I een kick geven want sinds donderdag heb ik madam niet meer horen klagen.

And as we speak heb ik alle to do’s die ik voor vandaag op de planning heb gezet, afgehandeld. Buiten de ademhalingsoefening, de yoga-sessie en de wandelsessie heb ik al gewandeld. Verder heb ik de boodschappen gedaan, de badkamer en de wc gepoetst, de stofzuiger ter hand genomen, de vaatwasser uitgeruimd en de wasmachine aan het werk gezet.

Ik blijk het dus wel te kunnen. Een plan maken en mij er aan houden. Voor deze week ben ik tevreden met mijzelf en volgende week zie ik wel weer verder. One week at a time.