Familiemens?

Mijn moeder is opgegroeid met een 15 maanden jonger zusje. Later, toen de dames groot waren, woonden er vier gezinnen tussen ons huis en het huis van Tante. Tante, Oom en mijn neefje en nicht waren net zo’n constante factor in mijn jeugd als mijn ouders en broer. De verstandhouding tussen de zussen was van het soort ze kunnen niet met, maar zeker niet zonder elkaar leven.

Mijn vader komt uit een iets groter gezin. Ook iets problematischer. Mijn oma was geen aardige vrouw. Of ze nooit aardig is geweest of dat het verlies van haar jongste zoon (5) een paar dagen na het einde van de oorlog er debet aan is geweest weet ik niet. Het zal zeker meegespeeld hebben. Mijn vader was toen achttien. Een jaar of twaalf later trouwde hij en verliet het ouderlijk huis.

Rond die tijd moet ook de op een na oudste zoon het huis hebben verlaten. Hij vertrok naar Duitsland om te trouwen en vader te worden. Hij is een paar jaar na mijn geboorte overleden. Opa, Oma, Tante en Ineens weer jongste broer bleven in het ouderlijk huis achter. Mijn vader is zijn leven lang trouw bij zijn ouders op bezoek gegaan, maar mijn moeder voelde zich dusdanig niet welkom, dat Pap al snel alleen, en later samen met Broer en mij op bezoek ging. Pas na het overlijden van Oma (ik zal een jaar of zeven zijn geweest) ging mijn moeder weer mee die kant op al is de verstandhouding met haar schoonzus, die het karakter van haar moeder had, nooit echt warm geworden.

De jongste broer van Pap trouwde en zijn vrouw trok bij hem, zijn ouders en zijn zus in. Er werden twee kinderen geboren en toen de jongste een jaar of twee was, had mijn aangetrouwde tante genoeg van het dagelijks getreiter van haar schoonmoeder en schoonzus. Oom en zijn vrouw gingen scheiden. Zijn ex-vrouw vertrok en hij bleef met de kinderen bij zijn ouders en zus wonen.

Een paar jaar na het overlijden van zijn moeder ontmoette hij de vrouw die voor mij Tante zou worden. Ze trouwde en samen met hun drie kinderen betrokken zij een nieuwbouwwoning in het dorp. Al snel werd een vierde kind geboren. De zus van mijn vader bleek ook op afstand te kunnen etteren en bemoeide zich als vrijgezelle tante overal mee. De opvoeding van de kinderen, het huwelijk van haar broer. Wat volgde waren jaren van ruzie, waar mijn vier neefjes ook in meegesleurd werden. Nog voor de scheiding van zijn ouders verliet neef nummer drie het ouderlijk huis en is nooit meer thuis gekomen.

Mijn vader hield zich afzijdig van alle ruzies. Bezocht met enige regelmatig zijn vader, iets minder vaak zijn broer en kon niet om zijn zus heen. Die had het ouderlijk huis nooit verlaten (zij is pas verhuisd nadat mijn opa op 95 jarige leeftijd is overleden, maar toen was het al dertig jaar haar huis) en ik vertrok richting Limburg en de familie kon mij verder aan mijn reet roesten.

Ondertussen leeft van de vorige generatie alleen de zus van mijn moeder nog. Mijn broer en ik zien elkaar een keer of vier per jaar. Te weinig om eens lekker ruzie te maken. De zus van mijn moeder en mijn nichtje heb ik voor het laatste gezien op 26 juni 2019. Toen werd tante 85. Heel soms appen nichtje en ik, soms bel ik Tante. Via zijn werk heeft mijn broer nog wel eens contact met de de jongste neef van vaders kant en ik heb sinds een jaar of drie heel sporadisch contact met mijn één na jongste neef.

Loshangend zand dus. Iets anders kan ik er niet van maken.

Gisteren was mijn broer jarig en op weg naar zijn woonplaats zei ik tegen Zoon, Ik denk dat ik dit jaar maar weer naar Tantetjes verjaardag ga in juni. Ik keek gewoon verbaasd op van mijn eigen uitspraak. Halverwege de middag zei Broer ineens, Ik heb laatst contact gehad met jongste neef, en hij wil een neven-dag organiseren. Heb jij daar ook zin in? Tot mijn stomme verbazing zei ik ja. Alsof dat nog niet genoeg familie vooruitzichten waren maakte ik een uurtje later een afspraak met SchoonZus om rond de sterfdag van Pap met z’n vieren uit eten te gaan. De datum is al geprikt!!!

Onderweg naar huis deed ik verslag aan Zoon over de problematische familie van mijn vader. En de neven-dag. Ik ben benieuwd of neef drie er ook is, zei ik tegen Zoon. Ik zou nog altijd een keer bij hem langs gaan wanneer ik in de buurt van zijn woonplaats ben. Zoon keek op het ANWB-bord wat wij naderde en zei, Heb je zijn telefoonnummer bij de hand. We zijn nu in de buurt en even dacht ik… Zal ik…???

Het lijkt erop dat ik op mijn oude dag een familiemens aan het worden ben. Het moet niet gekker worden.