Mijn functie: Professioneel zeurkous

11 reacties

Eén van de werkzaamheden binnen mijn team is het stroomlijnen van het ICT ticket afhandelingsproces. Hiertoe hebben collega en ik regelmatig contact met onze eigen Helpdesk, de dame en heer van Werkplekbeheer, maar ook de medewerkers van de eerste lijn van onze belangrijkste externe ICT-dienstverlener.

Hoewel het contact altijd een doel heeft voelt het soms of ik een professioneel zeurkous ben. Dan bel ik onze Helpdesk om te vragen of zij de inhoud van een ticket aan kunnen passen zodat de vraag nog maar op één manier uitgelegd kan worden. Ik vraag iemand van werkplekbeheer een foutieve werkplek registratie aan te passen in het systeem. Of ik zoek contact met de externe dienstverlener om te vragen wie die nietszeggende gereed melding van het ticket heeft geformuleerd omdat niemand er kaas van kan maken. Zoals gezegd: ik zeur met legitieme redenen, maar toch.

Vanwege mijn gevoel van zeuren verwonder ik mij altijd over het feit dat iedereen altijd vriendelijk blijft wanneer ik bel, mail of binnenloop. Diep van binnen denk ik wel eens dat het heel goede toneelspelers zijn al is dat niet iets wat je zo één twee drie achter een ICT-er zoekt.

Begin deze week sprak ik met een collega van de externe ICT-dienstverlener af dat we het volgende overleg niet via teams, maar in levende lijven doen. Over anderhalve week reis ik af richting het diepe Zuiden. Vanwege de afstand blijf ik de hele dag en heeft de externe collega een werkplek voor mij geregeld. Altijd fijn. Het nieuws over mijn bezoek ging best snel rond, en ik heb al van een aantal medewerkers van de externe ICT-dienstverlener gehoord dat zij die dag zorgen ook op kantoor te zijn.

Oké, misschien interpreteer ik hun berichtjes fout en staat er een emmer ijswater boven op de deur op mij te wachten, maar het geeft een warm en welkom gevoel. Zien zij het zeuren van collega en mij vooral als feedback waar zij iets mee kunnen. Iets mee doen. Dat doet een mens goed.

Wat een mens ook goed doet. Vandaag zat ik voor de zoveelste keer de afgelopen paar weken bij de mannen van de Helpdesk. Afhankelijk van het werk wat ik moet doen zit ik op een flexplek één kantoor verder, of achter een van de pc’s in hun werkruimte. Dat laatste heeft nadelen voor zowel mij als de persoon die normaal op die werkplek werkt. Toen ik van de week tegen die persoon zei dat ik overwoog aan werkplekbeheer te vragen of er voor mij op de Helpdesk een werkplek ingericht kon worden zei hij meteen ja. Doen!

Dus toen vandaag iemand van werkplekbeheer binnen wandelde zei ik Denk jij dat het mogelijk is dat hier een werkplek voor een laptop wordt geplaatst? Volgens haar was dat geen probleem. De schermen, toetsenbord en muis zijn er al. Hebben we alleen nog een docking nodig. Ik wees naar het losse exemplaar op het laatste bureau in de kamer. Daar zit alleen geen netwerk- en stroomkabel bij, wist ik. Collega van de Helpdesk ging op strooptocht en aansluitend met beeldschermen, docking en kabels aan de slag. Vijf minuten later schoof hij een stoel onder het bureau en was ‘mijn’ werkplek een feit.

Terwijl ik mijzelf op de nieuwe werkplek een slag in de rondte typte, zo af en toe collega’s helpend met het formuleren van een reactie richting de externe collega’s, bedacht ik hoe fijn het is dat ook professionele zeurkousen een warm welkom ontvangen.

11 Comments

  1. Hahaha! Heel herkenbaar! Ik controleer teksten, layout en cijfers in de rapporten die mijn collega’s schrijven. Dus ik bel ook regelmatig om ze op fouten te wijzen. Soms hebben ze heel enthousiast een tekst geschreven voor de website maar dan heb ik weer wat te zeuren. Maar ik breng het altijd heel voorzichtig en onderteken mijn emails dan met ‘Groetjes, Nicky, professioneel party-pooper’. Ik kreeg een mooie hanging basket voor op mijn balkon met secretaresse dag dus mijn gezeur wordt wel gewaardeerd. Fijn dat er zo vlot een plekje voor je gemaakt werd! Dat maakt inderdaad dat je je erg welkom voelt, ondanks je gezeur. Veel plezier alvast als je naar de locatie gaat.

    Geliked door 1 persoon

    1. Zo omschreef een vriendin en oud-collega mijn manier van met mensen omgaan ook. Dus ja.

      Maar het voelt soms als zeuren. Doe dit, doe dat, doe dit, doe dat…

      Like

  3. Ooit heb ik een jaartje op een interne helpdesk gewerkt. Bij toeval, het was nooit m’n ambitie. (Was een volledig autonome industrieel automatiseerder.) Ze hadden destijds 1400 WBT’s, een soort netwerk PC. Ben daar gekomen met het doel om het contact met de klant (hun werknemers) te verbeteren. De oude helpdeskliek nam uren de telefoon niet op, waardoor mensen dan ook maar niet meer de helpdesk benaderden. Door mij en m’n collega’s nam dat af tot 10 seconde. We werden dan ook de hemel ingeprezen. Probleem was dat er aan de hulptroepen (die het ICT-werk uit mochten/moesten voeren) niets was gebeurd. Dus hadden we het meeste werk aan hen en hun onbereikbaarheid. Na het afgesproken jaar heb ik dus ontslag genomen. Maar ook omdat dit bedrijf verhuisde van 20 minuten lopen naar 2x 10 minuten lopen en een half uur treinen.

    Geliked door 1 persoon

    1. Deels herkenbaar. De eerste lijn kan niets als de tweede lijn het af laat weten.
      ik snap beide motivaties om te stoppen met die baan.

      Like

  4. Uiteraard is het geen zeuren, maar ik begrijp wel als het voelt qua zeuren. Bij ons ben ik meestal degene die met ICT belt. Als zij ons een keer nodig hebben vragen zij inmiddels ook standaard naar mij. 🙈

    Geliked door 1 persoon

    1. Zo werkt het inderdaad. En soms heb ik dan een echte ICT-er aan de lijn die vragen stelt waarvan ik denk ‘euhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh’ en schakel dan heel snel interne kennis bij. Staat de echte ICT-er op de speaker van mijn telefoon, en kan een collega via Teams de vragen beantwoorden. Je reinste mobiele brigade..

      Like

  6. Je noemt het hier zeuren?
    Blijkbaar weet jij telkens precies de goede toon te vinden wanneer je met je collega’s contact hebt.

    Vrolijke voorjaarsgroet,

    Geliked door 1 persoon

  7. Zeuren met een achterliggend goed (en gezamenlijk) doel is niet erg. Het hoort bij het werk, echter het is wel bepalend op welke wijze je dit doet en hoe het wordt overgebracht. Ondanks dat het raar kan voelen, kun je er desondanks toch credits en goodwill mee kweken, zowel intern als extern. De kunst van dosering, gevoel, situaties aanvoelen en niet alleen maar vanuit een macht (cq drang/dwing) principe werken…. Met de juiste soft-skills bereik je vaak veel meer dan door op je strepen te staan. En daarbij spreek ik uit ervaring, zowel vanuit verleden als heden 😉

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.