Moederdag

Sinds Zoon het verplichte Moederdag tekeningen, knutsels en gedichten maken achter zich heeft gelaten, doen wij niet meer aan Moederdag en sinds mijn moeder is overleden, denk ik er niet eens meer over na. Behalve vorig jaar. Vorig jaar wandelde ik de zaterdag voor Moederdag van supermarkt naar supermarkt, zag bij Meneer Heijn prachtige Bougainvilles staan en besloot mijzelf te trakteren.

Zo’n bloeiende Bougainville is prachtig. Alleen bloeien die dingen bij mij nooit zo heel lang. Al snel vallen de mooie blaadjes uit en binnen een week ziet de plant er uit als het slachtoffer van 1000 jaar droogte. Tot vorige jaar. Natuurlijk werd het nooit meer zo’n weelderig bloeiende plant als toen ik dat ding kocht, maar er bleven bloemen inkomen en uiteindelijk kreeg ik hoop dat de plant op mijn balkon kon overwinteren.

Overwinteren kan natuurlijk altijd maar dat is geen garantie voor overleven. Hoewel het kale hout wat ik plant noem nog lijkt te leven oogt de plant of die 1000 jaar droogte plaatsvond in een stoffige, van spinnen vergeven ruimte. Volg goede moed heb ik de plant twee maanden geleden op een zonnig plekje gezet in de hoop dat het levend hout knopjes, blaadjes, whatever zou krijgen maar niets is minder waar.

Ik denk niet dat de Bougainville het niet heeft. Uit zijn (haar) lijden verlossen voelt als de meest humane oplossing. Vooral omdat het bijna Moederdag is en Meneer Heijn de Bougainville-handel weer van stal heeft gehaald, ik heftig aan het overwegen ben de zomer weer in huis te halen en om de oude plant nou te confronteren met zoveel jonge blaadjes… Voelt meer als de daad van een stiefmoeder uit de sprookjes van Grimm.