Dat was gisteren de vraag van PeacePlanner. Nog voor mijn hoofd kon gaan analyseren kwam Een huis in Toscane boven drijven. Ik schreef er in 2020 ook al over. Dat boek doet iets met mij. Ongeacht de temperatuur, wanneer ik dat boek lees wordt het zomer in mijn hoofd. De wereld wordt lichter en luchtiger. ik krijg zin mijn huis onder handen te nemen, en ik voel behoefte erop uit te trekken. Niet perse de wijde wereld in. De weide wereld is voldoende.
Onder invloed van dat boek verfde ik de witte keuken van de boerderij uit 1879 die op dat moment mijn thuis was blauw. De muren kregen een streeppatroon. Zand- en terracotta. De eetbare tuinen bij de twee huizen waar ik na mijn scheiding heb gewoond vinden hun oorsprong in dit boek. Net als de vanille keuken met blauwe wand, en de kleurcombinatie in de woonkamer van woning twee. Rood op de achterwand, lichtblauw op de rest van de muren waardoor het geheel optisch vergroot werd.
Het geschilderde patroon op de vloer van mijn balkon… Grijs, terra en zandkleurig… Jullie raden het al. Zelfs het veranderen van de stand van de meubels in mijn huis vindt haar oorsprong in dit boek. Ik denk dat dit boek na het schrijven van mijn blog van gisteren wel boven moest komen drijven. Buiten dat de muur er echt aan moet geloven wist ook ineens waar het kunstwerk moet komen te hangen. Niet waar ik eerst aan zat te denken (daar moet echt een spiegel komen) maar tegen de geverfde muur, boven de kast. De poster die nu boven mij bureau hangt… moet een centimeter of 10-15 naar links.
Inderdaad. De herinnering aan het boek is voldoende om weer helder te kunnen zien. Maar nog een keertje (her-)lezen kan geen kwaad. Tenslotte is het zomer op mijn balkon. Daar past een zomers boek prima bij. Al ben ik ondertussen wel de tel kwijt hoe vaak ik het boek al gelezen heb. Maar dat doet er niet toe. Het gaat om het gevoel. Geen New York state of mind maar een Tuscanny state of mind! Of zoiet.
Heerlijk blogje! Ik ken het boek niet en word nu wel erg nieuwsgierig. Leuke vraag ook, en daar weet ik zo een, twee, drie geen antwoord op…
LikeLike
Dat wordt binnenkort een blog .. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een leuke vraag! Ik denk dat ik tot rust kom van de boeken van Sanne van Havelte.
LikeLike
Die herinner ik mij nog uit het verleden. Die lezen lekker makkelijk weg en bevatten nauwelijks spanning en sensatie.
LikeLike
Bij het lezen van dit blog, schoten diverse titels door mijn hoofd. Van Lord of the Rings en the Hobbit tot At home in Mitford van Jan Karon. Maar elke twee jaar lees ik zeker A year in the Provence van Peter Mayle. Dan lijkt het of daarna de lavendel in onze tuin extra geurt.
LikeLike
LOTR schoot ook door mijn hoofd… Maar die lavedel .. ja, dat het is gevoel wat Een huis in Toscane bij mij oproept.
LikeLike
Nou, dat klinkt als een boek dat ik dan maar eens moet lezen. Hoewel mijn huis net klaar is eigenlijk.
LikeLike
Een huis in Toscane heeft dezelfde uitwerking op mij. Nog twee boeken die ik in bezit heb en die me ook zo ’n blij gevoel geven. De “Vrijdagavond vriendinnenclub” en de Hindi- Bindi club. Leuk blog schreef je.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je… en wat leuk… een mede blij-worder-van-hetzelfde-boek.
LikeLike
Heerlijk dat dit boek je zoveel inspiratie geeft.
LikeGeliked door 1 persoon
En blijft geven… omdat ik weet dat ik het kan…
LikeGeliked door 2 people
In ieder geval een makkelijk boek. Niet iets waar ik bij na hoef te denken. Vaak een boek dat ik meerdere keren heb gelezen
LikeLike
Nieuwe boeken is altijd even afwachten .. dus een herlezer is logisch.
LikeLike