Research

Het begon met mijn belofte aan Vriendin om, als we samen naar het Jaomerdal zouden gaan, op de route te blijven. Ongeveer een half uur na het doen van die belofte realiseerde ik mij dat ik meestal binnen een kilometer de route verlaat en helemaal niet weet hoe ver, langs welke uitzichten, over welke hoogteverschillen het pad ons brengt.

Ik wende mij tot Google en zoals dat gaat kreeg ik meerdere antwoorden op mijn vraag over de lengte van de route. 4,5 km, 5 km en 8,5 km. Die eerste twee zijn te overzien, dat laatste getal is zelfs mij een brug te ver op het moment. Maar ja, welke site sprak de waarheid?

Ik zie dat je met de mens van Toeterke op stap gaat, zei Toet, terwijl hij op zijn gemak door mijn agenda bladderde. Eten en wandelen. Soms die route waar je elke keer op Googlet. Hij vroeg het niet eens, zo overtuigd was hij van zijn gelijk. Wat ik hem ook maar gaf. Dan zit er maar één ding op, zei hij vrolijk, het is tijd voor research. Wij gaan dadelijk wandelen om al jouw vragen over de route te beantwoorden. Ik keek de muis verbaasd aan. Wij? Hij knikte. Ja, wij. Ten eerste laat ik jou daar niet meer alleen wandelen, en ten tweede denk jij al snel dat jij een berggeit bent en dat iedereen dol is op steile paden, en ik wil niet dat er iets met de mens van Toeterke gebeurt. Dat mens is veel te lief en daarbij vergeeft Toeterke mij nooit.

Samen gingen we op stap, waarbij ik het zware wandelwerk mocht doen en Toet vrolijk naar alle voorbijgangers en achter opkomers zwaaide. Wij weten nu dat de route, inclusief het stukje van en naar de parkeerplaats 5 km bedraagt. Dat er een paar keer in een korte tijd een flinke hoogte overbrugd moet worden maar dat het pad wel begaanbaar is. Dat water geen overbodige luxe is.

Wij weten dat het stuk waar ik de laatste jaren niet meer heb gewandeld net zo mooi is als het stuk waar ik wel regelmatig kom. Ik weet waar ik de route kan inkorten en, last but not least, Toet heeft de route goedgekeurd voor de mens van Toeterke.

Ik weet alleen nog niet hoe ik er voor moet zorgen dat die muis zaterdag thuisblijft. Hij wil niet alleen mee wandelen, maar ook mee naar de Japanner. Maar of het personeel daar op zit te wachten. Ik zoek nog een goed excuus. Suggesties iemand?

9 Comments

  1. Die Japanner met al die enge messen aan tafel? Is de specialiteit daar nog steeds gefileerde Toet?

    Like

    1. Grijns. Geen messen. Alles kant en klaar vanuit de keuken geserveerd. En wij eten met stokjes. Wel zo veilig met kleine muizen in de buurt.

      Like

    1. Ik denk dat we dat maar moeten doen. Ik zag op Facebook de tijdmachine al voorbij komen… Dus met een beetje pech zweeft het stel de hele dag achter ons aan…

      Like

  2. Dankzij Toet heb jij je research gedaan en kan er niets meer fout gaat. Gun die Toet een plekje in je rugzak, zaterdag… (en laat het mens Toeterke meenemen, dan hebben ze gezelschap aan elkaar, en hebben jullie geen hinder van ze….)

    Like

Reacties zijn gesloten.