Mindset

Gevoelsmatig een eeuwigheid geleden had ik een burn-out. Een forse. De wereld zag zwart, mijn bed werd met de dag aantrekkelijker en ik overwoog zelfs om Zoon bij zijn vader te parkeren. Toen ik dat laatste tijdens een moment van eerlijk zijn tegen de huisarts zei schrok zij zich wezenloos. Ik wist dat je diep zat maar dat je iets rigoureus als zelfmoord overwoog, dat heb je goed weten te verbergen. Waarschijnlijk omdat ik nooit met die gedachten had gespeeld. Door mijn opmerking om zelfs even afscheid van Zoon te nemen was zij op het verkeerde been gezet. Ik kan mij niet voorstellen dat jij geen tijd, energie of aandacht voor Zoon op kunt brengen. Maar goed, dit is een zijsprongetje.

Terug naar mijn burn-out. Tegen de tijd dat ik weer aan het werk ging was dat in een nieuwe functie. Leidinggevende en bedrijfsarts vonden dat niet voldoende handvatten om een volgende burn-out te voorkomen en stelde een bezoek aan de bedrijfspsycholoog voor. Ik wist dat niet zeker want kind van mijn moeder dus Ik ben toch niet gek (inderdaad, kind van mijn moeder) maar ergens aan het eind van dat jaar meldde ik mij bij de beste man. Er stonden iets van zes sessie gepland, ik had aan vier sessies genoeg en het hadden er minder kunnen zijn, want het eerste half uur van mijn sessie coachte ik de bedrijfspsycholoog in het omgaan met de collega’s van bedrijfseconomisch advies en gaf uitleg over formatieplaatsenplan, bruto/netto uren en budgetten.

Wat ik tijdens die sessies leerden was de invloed van mijn gedachten op mijn welbevinden en hoe mijn eigen gedachten te beïnvloeden. Tussen de bedrijven door kwam ook mindfulness, leven in het hier en nu, en nog wat dingen aan de orde. Enorm leerzaam en nuttig en hoewel ik normaal gesproken het leven positief bezie, vergeet ik wel eens dat als het leven even niet positief is, ik mijn gevoel, mijn mindset, zelf kan resetten. Misschien vergeet ik het wel eens omdat het soms gewoon lekker is om even in ellende te zwelgen. Een chocolade excuus te hebben. Zoiets. Maar soms is zwelgen gewoon stom. Zoals vanmiddag.

Ik was te voet naar mijn werk gegaan. Ik was nog maar net aan de terugweg begonnen toen ik de eerste druppels voelde en dacht Gedverderrie, waarom gaat het nu regenen? Toch wel een beetje grumpy stapte ik stevig door naar huis. Kleine druppels werden grote druppels en de tijd tussen twee druppels werd steeds kleiner. Ineens was daar de gedachten… Vorige week stond ‘wandelen in de regen’ op je 10 kleine leuke dingen lijstje… en nu baal je dat het regent. Je bent gewoon op weg naar huis. Hoeft dadelijk alleen nog maar naar het postkantoor en kan daarna in pyjama op de bank gaan zitten.

Het werd geen singing in the rain maar de regen was ineens niet erg meer. Sterker nog, na de lunch heb ik niet eens gewacht tot het droog was, maar ben gewoon door de regen naar het postagentschap gewandeld… Niet langer zwelgend maar genietend van de regen. Waarmee ik meteen geen reden meer had om chocolade te kopen. Het schijnt een win-win situatie te zijn dat resetten van de mindset.