Ik heb niets nodig

Zoon had een multimeter nodig en meldde dat hij richting Bouwhuis-op-z’n-Duits ging. Hebben ze daar ook lampen, vroeg ik en tien minuten later stapte ik bij hem in de auto. Want ja, ze hebben daar alles. Tien minuten laten wandelde we naar binnen. Ik heb niets nodig, vertrouwde ik hem toen en bleef, onderweg naar de lampen, bij de verrijdbare airco’s staan. Ik concludeerde dat die dingen steeds mooier worden. Best prettig want mijn huis wordt in de zomer steeds warmer. Ik wees welke ik mooi vond, welke mijn huis niet inkomen en liep door naar de lampen. Hij liep braaf mee en uiteindelijk vonden we zowaar een lamp die wij beide wel zagen zitten. Hangen is een beter woord.

Ik was klaar met waar ik voor gekomen was. Inspiratie opdoen. Zoon zag solar lampen staan, vond dat er op het balkon wel wat meer licht mocht komen en even later had ik 2 lampjes in mijn hand. Terwijl hij door liep richting de planten bleef ik bij de kunstbloemen staan. Ik dacht aan de gele vaas van Mam die al een dik jaar zonder inhoud op de kast stond. Soms wil ik mijzelf op een bloemetje trakteren maar omdat ik van zo ongeveer elke bloem een loopneus krijg en ik diep van binnen iets tegen snijbloemen heb, zocht ik vijf mooie neppers uit om de vaas mee te vullen. Die dingen worden trouwens steeds natuurgetrouwer merkte ik toen ik in een rozendoorn bleef hangen.

Ik wilde al omdraaien toen ik een peperplant zag staan, gevolgd door aardbeienplantjes. Gelukkig zag ik toen de mandjes staan want mijn armen begonnen moe te worden, en de multimeter hadden we nog niet gevonden. Het mandje met lampjes, plantjes en nepbloemen denderde achter mij aan. De hele winkel door. Als je eens iemand vraag waar die dingen liggen, bromde ik toen we voor de derde keer de winkel doorwandelde. Zoon lijkt in meer dan één opzicht op mijn vader dus ik kreeg een blik.

Ik liet hem verder lopen en bleef in de buurt van de kassa staan. Na een tijdje zag ik hem achter in het gangpad staan en wandelde zijn kant op. In tegenstelling tot wat ik dacht had hij de multimeters gevonden, maar deze zaten achter slot en grendel dus hij moest toch op zoek naar een personeelslid. Tien minuten later weerstond ik de aanschaf van een airco, betaalde wat er op de band lag en wandelde met mijn armen vol naar buiten. Gelukkig had ik niks nodig want anders hadden we beter een aanhanger kunnen huren.