Interne monoloog

De laatste tijd twijfel ik wel eens over de term koffieverslaafd in de ondertitel van mijn blog. De tijd dat ik dagelijks liters van het bruinzwarte spul onder mijn neus door liet gaan ligt vele jaren achter mij. De laatste jaren drink ik minder en minder koffie. Sinds de laatste keer dat ik ziek ben geweest krijg ik de koffie op het werk nauwelijks meer weg en ben voor mijn vochtconsumptie over gegaan op thee en chocolademelk.

Van de week plaatste ik een koffiebestelling bij N3spresso. Tweehonderd cupjes. Sinds Zoon van zijn rode stier verslaving af is, moet hij op een andere manier aan zijn cafeïne komen en vliegen de cupjes er doorheen. Terwijl ik op bestellen klikte bedacht ik dat wanneer iemand van N3spresso mijn blog zou vinden (en de connectie zou weten te maken) de ondertitel qua volume van de bestelling eindelijk klopt.

Die gedachten leiden tot een interne monoloog. Zeg muts, je weet toch dat een verslaving niet om hoeveelheid gaat hum? Me kijkt mij met priemende blik aan. Myself knikt. Het gaat om de verslavende substantie. Cafeïne in dit geval. Ik mompel dat ik dat weet maar dat het wat koffie betreft gevoelsmatig de smaak en hoeveelheid is die de verslaving bepaald.

Meewarig schudt I haar hoofd. Het gaan niet om hoeveelheid, en slechts ten dele over de verslavende substantie. Het gaat om het effect van stoppen. Kan je ondanks hoeveelheid en regelmaat stoppen met het drinken van koffie, zonder dat het effect heeft op bijvoorbeeld je stemming of fysieke gesteldheid, ben je niet verslaafd.

Me, Myself en ik kijken haar aan. En..? Wat is je punt? vraag ik, lichtelijk geïrriteerd. Dat jij de ondertitel van je blog niet hoeft te veranderen, grijnst I, en dat het tijd wordt voor een kopje koffie want je begint sjaggie te worden. Zuchtend moet ik I gelijk geven. Ik ben verslaafd.

Gelukkigs volstaat voor een humeurboost een kopje decafé en duurt het nog zeker 24 uur voordat ik afkickhoofdpijn krijg. Als rechtgeaarde verslaafde laat ik het zelden zo ver komen. Mijn ochtendbakkie (met cafeïne) is mij heilig.

De ondertitel mag blijven.