Puppy Powerrrr

Eén van de toch wel heel erg leuke dingen van mijn baan zijn de spoedjes. Niet alle spoedjes trouwens. Als bijvoorbeeld een hele locatie zonder netwerk zit of een grote applicatie weigert op te starten, dan is dat pure stress en niets lolligs aan. Maar soms doet zich een wat kleiner issue voor. Zoals dit keer.

Door de dag heen hadden zich druppelsgewijs wat zorgprofessionals bij de Helpdesk gemeld omdat het programma waar zij in werkte er spontaan mee ophield. Wat het vooral lastig maakte was dat zij aansluitend hulp van de Helpdesk nodig hadden om het programma opnieuw op te starten omdat hun vorige sessie op de server nog open stond.

Na een aantal van die meldingen te hebben gehad, waarbij het altijd om dezelfde server ging, schakelde de Helpdesk met de Applicatiebeheerder van het programma. Samen waren zij het erover eens dat het overdag niet zo’n issue was, maar zou iemand na 17:00 uur uit het programma getjoept worden, dan was er pas morgen om 8:00 uur weer iemand aanwezig om hen te helpen.

Het idee werd geopperd de server onder kantoortijd (die afwijken van werktijd want zorg en daarmee een continue-bedrijf) te resetten maar vooraf was een impact bepaling nodig. Of ik even contact op wilde nemen met de ICT-dienstverlener om e.e.a. door te nemen. Het ticket werd doorgezet, ik belde erachteraan, de medewerker die ik aan de lijn kreeg snapte het dilemma, ging intern overleggen en een kwartier later had ik iemand aan de lijn die de stekker (spreekwoordelijk) uit de server kon trekken (en vice versa).

Samen met de beheerder sprak ik met de ICT-dienstverlener. Een mobiele brigade constructie. Ik had de ICT-dienstverlener aan de telefoon en de beheerder in de chat. Die elkaar nauwelijks verstonden. Dus ik mocht vertalen. Toen duidelijk werd dat er maar een paar mensen op de bokkende server werkte knikte ik naar de beheerder en zei tegen de dienstverlener: reboot die handel maar.

Snel werd een tekst geschreven (Over 1 minuut wordt de server gereboot. Sla nu uw werk op) en op het beeldscherm van de gebruikers geprojecteerd waarna de server uit en weer aan werd gezet. Om half 5 was het gepiept. Daarmee hadden medewerkers die aansluitend problemen hadden nog 30 minuten de tijd om de Helpdesk om hulp te vragen. Nog voor ik de Helpdesk had kunnen informeren (één van hen werkte ook via de betreffende server) kwam de server al weer terug in de lucht.

Maar dat gevoel wanneer je nonchalant zegt, Zet die server maar uit… dat roept echt wel een Danootje puppy powerrrrrrrrrrrrrrrrrrrr associatie op. Vandaar de titel.