Hoewel er dagen zijn dat ik de wereld in het algemeen en haperende ICT-systemen in het bijzonder vervloek, word ik over het algemeen heel blij van mijn baan. Een deel van die blijheid komt voort uit de werkzaamheden, en ander deel kan ik volledig op het conto van diverse collega’s schrijven. Naast de vier Musketiers bedoel ik dan vooral mijn duo partner. Mijn maatje, partner in crime, sparingspartner.
Sinds februari is zij door omstandigheden weinig aan het werk geweest. Dat ik wat steviger aan moest poten om het werk gedaan te krijgen vond ik minder erg dan het gemis van mijn maatje ect. Samen even kneuteren, samen triomfjes vieren, samen een spoedje oppakken. Terwijl de ene intern alles aan het regelen was hing de ander met de externe partner aan de telefoon. Belangrijkste woord: Samen.
Mijn blijdschap om de boodschap vanaf volgende week werk ik weer 2 uur per week werd al snel in de kiem gesmoord door de mededeling dat haar terugkeer bij ons slechts tijdelijk was. Om reden die niet van belang zijn voor mijn blog heeft zij besloten terug (één van) haar oude vakgebied(en) in te gaan en afscheid van ons te nemen.
Op 1 september begint zij bij haar nieuwe werkgever. Tot die tijd zien we elkaar nauwelijks. De komende drie weken heeft zij vakantie, dan zijn we een week samen, dan heb ik drie weken vakantie en aansluitend zijn we nog 1 dag samen en dan is het voorbij. Is het over en uit.
Ik snap haar. Ik ben blij voor haar. Ik denk dat dit een goede keuze is. Weet het eigenlijk wel zeker. Maar voor mijzelf baal ik als een stekker. Ik ga haar missen. Als collega maar zeker ook als mens.
Nu ben ik op zoek naar een nieuw maatje. Iemand die net als ik professioneel zeurkous wil worden. Iemand die, net als zij en ik, blij wordt van een dag waarop we net dat ene beetje extra voor onze (zorg)medewerkers kunnen doen.
Maatjes zijn zo belangrijk op maat! En ik was graag je maatje geworden, maar helaas, te ver en ook niet echt mijn vakgebied. Dan maar blogmaatjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Blogmaatje is ook een mooi iets …
LikeLike
Oh, dat is balen. Zo’n maatje had ik bij mijn eerste werkgever. Maar gelukkig zijn we nu gewoon goede vriendinnen!
LikeGeliked door 1 persoon
Ohh, leuke collega’s zijn ZO nodig! Om je ergernissen samen mee te delen, en de pret – ze maken minstens de helft van de werklol uit…. Jammer genoeg kan ik je niet echt helpen aan een nieuwe collega, ik ken geloof ik voroal digibeten!!
LikeGeliked door 1 persoon
In het land der blinden is de digi-beet koning… 🙂
LikeLike
oh wat jammer dat je maatje weg gaat. Een fijne collega is zoveel meer dan alleen maar een werkmaatje. Ik duim voor een fijne nieuwe collega.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, wat balen voor jou, inderdaad! Een fijne collega heeft zóveel impact op je werk… Ik zou geloof ik best jouw collega willen (en kunnen) worden, maar ja… Denemarken hè… Ik heb de vacature gedeeld, en ik hoop op een fijn nieuw maatje voor je!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je..
LikeGeliked door 1 persoon
Ah, jasses. Dat is zo écht niet leuk. Ik hoop dat je een leuke vervanging vind. Voor mijzelf is het niet iets te ver fietsen 😉
LikeLike
Jammer. Ik kan je ook geen kamer aanbieden zonder Zoon dakloos te maken.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat jammer zeg! Ik kan me voorstellen dat je haar zult missen. Zoals je het beschrijft was ze echt een heel fijn werk maatje.
LikeLike
Echt ontzettend jammer dat je collega stopt.
Hopelijk heb je snel een nieuw maatje waar je net zo blij mee wordt.
LikeGeliked door 1 persoon
Och, wat jammer dat jullie niet meer samen kunnen werken straks! Hopelijk blijkt je nieuwe maatje uiteindelijk ook een topper.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop het ook. Meestal komen dit soort dingen goed, maar het is en blijft wennen aan het idee.
LikeLike