Toet&Co: Appelwangetjes

Ik ga mee, zegt Toet, die over mijn schouder mijn mail leest. Ik ben dol op Clevers en zij heeft leuke appelwangetjes. Hij denkt even na. Schrijf dat maar andersom in je blog, mompelt hij dan, anders is het net of ik vooral voor de slagroomlikeur mee wil en dat is niet zo. Ik wil gewoon haar appelwangetjes zien. Ik vraag mij af of Mrs H te B zit te wachten op een smakkende en slagroom stelende muis en gooi een troefkaart in de strijd. Ik denk niet dat Mrs H van die appelwangetjes heeft. Zij blogt anoniem en incognito. Toet haalt zijn schouders op. Waarschijnlijk omdat de woorden hem niks zeggen.

Houd maar op want ik kom gewoon mee. Ik vind blogontmoetingen nou eenmaal leuk. Ik ken al zoveel bloggers in het eggie, en ze vinden mij allemaal leuk. Ik kijk hem verbaasd aan. Hoeveel bloggers heb jij dan ontmoet dat jij het over ontmoetingen hebt? Mompelend telt hij op zijn pootjes. Vier, jubelt hij dan. Het hadden er zes kunnen zijn, als jij je tijdens je ontmoetingen met Laura Denkt en EenOfAndereBlog niet te groot voor een knuffel had gevoeld.

Ik krab mij eens achter mijn oor. Ik kan mij nog één blogontmoeting herinneren en daar waren de Boysz alle drie bij. Wie heb jij dan allemaal ontmoet? vraag ik hem, en waarom weet ik daar niets van. Toet somt op. Nummer 1 is Tante Jet. Die ken jij natuurlijk al langer dan dat je blogt, maar voor mij is het een blogontmoeting. Zeker die keer dat ik samen met Toeterke en haar op stap ben geweest.

Nummer 2 en 3 heb ik tijdens die ene boekpresentatie ontmoet. Ik graaf in mijn geheugen. Terug naar 2012. Toen ben je de auto niet uit gekomen, weet ik mij te herinneren. Je vond het veel te eng. Toet haalt zijn schouders op. Ontmoeten is misschien een groot woord, maar ik heb Mrs T en Patti gezien, dus ik tel ze mee.

Vier en vijf mocht ik dus niet mee. Nummer 6 was met Liesbeth en een feest van jewelste. Zij heeft zelfs een blog over ons geschreven. De twee kleintjes knikken. Dat was leuke dag, piept Rozi, al was ik wel een beetje bang toen ik jullie ineens kwijt was. Moeltje begint te glunderen. Ai hef zien det dee allemaal American viehiekels. Soo cool.

Ik weet dat ik geen schijn van kans maak om Toet thuis te laten, en nu de twee kleintjes ook wakker zijn vrees ik het ergste. Maar nee. Ik blijf thuis, piept Rozi. Mrs H blogt anemoontje, daarom ken ik haar niet. Het moge duidelijk zijn. Zo af en toe heeft Rozi last van ‘wat de boer niet kent… ‘.

Ai blijf also thuis, bromt Moeltje. If sai is in-cog-niet-zo end sai siet er completly enders out, den det is un teleurpointment. Ai wil niet geteleurpointment worden. Besides… det koffie likeur whipped cream stuff goes streight to mai heupjes. No wee.

Dus gaan Toet en ik samen op stap. Gelukkig herkende Mrs H ons, want zij lijkt totaal niet op haar profielfoto en de appelwangetjes waren in geen velden of wegen te bekennen. De gezellige babbel wel. Zij en ik lieten ons beide dusdanig onbetuigd, dat Toet er geen speld tussen kreeg. Wat hem de tijd gaf regelmatig een hapje ijs, en later meerdere hapjes likeur slagroom te nemen, zodat er aan het eind van de middag in ieder geval één iemand met appelwangetjes aan onze tafel zat.

Edit. Terwijl ik blogs bij lees realiseer ik mij dat Toet en ik beide eenn ontmoeting over het hoofd hebben gezien en wel die met Mickey van Mickey’s Place. Misschien omdat ik haar, net als Patti trouwens, via een forum en niet van het bloggen ken.

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje is een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1997 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier sindsdien min of meer illegaal.