Ongelovige met Protestants Werkethos

16 reacties

Waar het hart vol van is loopt de mond van over. In mijn geval mijn vingers en specifiek de zes die ik gebruik om te typen. Zes? Yup. Ik heb nooit officieel blind leren typen en mijn pinken en ringvingers weigeren over het algemeen om mee te doen. Maar daar wil ik het niet over hebben.

Ik schreef gisteren een blog (door vele van jullie gelezen en van commentaar voorzien), schreef hetzelfde verhaal in drie regels op het vaker genoemde forum (alwaar ik een heel duidelijk advies kreeg) en reageerde op de vraag van PeacePlanner Waar wil je afstand van nemen? met de woorden Mijn Calvinistische werkethos. Jessica stelde de vraag of ik vanuit mijn geloof zo hard moet werken en ik dacht… verhip.

Waarom verhip? Nou, ik ben dan wel geboren en getogen in het katholieke Brabant, maar mijn ouders hebben mij ongeloveloos opgevoed. Maar misschien niet helemaal. Dit behoeft enige toelichting. Mijn grootouders van moeders zijde waren Protestants. Ik heb hun officieuze (mijn moeder was al onderweg) trouwbijbel met sneer van de dominee hier in de kast staan. Of zij veel aan het geloof deden weet ik eigenlijk niet.

Mijn grootouders van vaders zijde is een ander verhaal. Mijn grootvader was Protestants, mijn oma Katholiek. Twee geloven op één kussen, daar ligt de duivel tussen. Oma was vooral rondom de bezoeken aan haar Friese familie praktiserend. Opa heb ik nooit op iets religieus betrapt. Ja, als bejaarde (Opa is 95 geworden) ging hij met zowel de Katholieke als de Protestantse oudervereniging op stap. Pas na zijn dood bleek uit de dienst door een bevriend dominee dat Opa een enorme kennis van de bijbel had. Verder is Opa in hetzelfde huis als Menno Simons geboren. Wel heel wat jaren later maar zoiets schijnt sporen na te laten.

Mijn ouders zijn alleen voor de wet getrouwd en Broer en ik zijn niet gelovig opgevoed. Dat is anders dan ongelovig want ondanks de afwezigheid van kerkgang kregen wij meer dan genoeg kennis over het geloof mee. Mijn middelbare schooltijd heb ik op een katholieke school doorgebracht, en daar bleek ik meer kennis over zelfs het Katholieke geloof te hebben dan menig klasgenoot, met glansrijke punten tot gevolg. Met uitzondering van het vierde jaar. De Pastoor waar wij les van kregen gaf mij standaard een vier want als ongelovige moest ik wel gespiekt hebben om zoveel vragen goed te hebben. Kuch.

Ondanks de afwezigheid van een geloof, zijn Broer en ik wel gedrild in het Protestantse werkethiek, ook wel Calvinistisch arbeidsethos genoemd. Wij zijn harde werkers waarbij ik denk dat het maar goed is dat wij beide nooit een eigen zaak zijn begonnen, want als we al werkend voor een baas geen maat kunnen houden dan weet ik niet wat er gebeurd was als ons salaris niet elke maand toch wel gestort werd.

Maar goed. Door die vraag van Jessica heb ik er weer een omschrijving voor mijzelf bij. Ongelovige met Protestants Arbeidsethos. Aangezien ik daar, zeker op het moment, vooral last van heb de vraag Hoe kom ik daar van af? Tips iemand?

16 Comments

  1. Oh, wat herkenbaar! Die arbeidsethos had ik ook. Ik – zonder diploma’s – was mijn werkgevers altijd zoooo ontzettend dankbaar voor de kans die ze boden dat ik altijd de benen onder mijn kont vandaan rende op mijn werk. En eerlijk gezegd deed ik dat ook privé. En ineens viel het kwartje.

    Ergens in 2019 besloot ik zomaar out of the blue om beter voor mezelf te zorgen. Ik ging wat vaker zitten niksen, ging dingen doen die ik zelf leuk vond en sprak wat vaker met vrienden af. Maar ik ging vooral ‘Nee’ zeggen. Privé maar zeker ook op mijn werk. Gewoon ‘Nee’. Niet eens ‘Nee, sorry…’ maar gewoon keihard ‘Nee’. Ik had namelijk nooit begrepen dat ‘nee’ ook gewoon een antwoord is. En wat heel grappig was; ik had verwacht dat iedereen boos zou worden. Maar dat was helemaal niet zo! Ergens heb ik het gevoel dat mensen me serieuzer nemen nu ik mijn grenzen aan geef. Ik kan het niet zo goed uitleggen. En wat ook fijn was: die eerste ‘Nee’ was het moeilijkst. Daarna ging het steeds makkelijker 🙂

    Like

  2. Volgens mij staan hierboven al heel wat mooie tips en inzichten!
    Toch herken ik wel dat het soms gewoon heel erg moeilijk toe te passen is. (Zegt degene die in haar vakantie een dag komt werken om collega tegemoet te komen.)

    Like

  3. Aan het calvinisme is in Nederland geen ontkomen aan… Al is de vraag of Calvijn het zo bedoeld heeft – misschien was dat wel een heel aardige man, die goed voor zichzelf kon zorgen – weet ik te weinig van. Maar die pastoor, die zouden ze uit de Kerk moeten gooien, bah, wat oneerlijk!
    IK vind je plan voor je “werkhervatting” een goed plan – meteen aankaarten bij terugkomst!

    Geliked door 1 persoon

  4. Bij ons thuis ook geen geloof, ook bij de grootouders niet. Daarnaast ook weinig tot geen kennis over het geloof. En toch ook die arbeidsethos die jij ook hebt. Ik vind de reactie van Ha046 een goede. Ik doe het zo ook weleens wanneer ik iets niet mag, of juist moet van mezelf rondom mijn eetstoornis. De lat ligt altijd hoger voor mij dan voor wie dan ook, en dat is totale kul natuurlijk! Digitalix je weet het wel, nu nog doen!

    Like

  5. Duik eens in het achtvoudige yogapad en met name de yamas en niyamas. Dan kom je ongeveer uit bij wat Rob en Janny ook al zeggen: doe een ander (EN JEZELF) geen geweld aan, wees eerlijk (TEGEN JEZELF)… enfin: je snapt ‘m wel denk ik. (En mag ik die pastoor met terugwerkende kracht een heel erg min mannetje vinden? bah… ) (en ik zit me nu ook wel heel erg af te vragen wat voor energetisch type jij volgens Human Design bent… en of inzichten hieruit je wellicht van je protestantse arbeidsethos af kunnen helpen…)

    Geliked door 1 persoon

  6. Hoe kom je daar van af…….Soms helpt t om hoe je met jezelf om gaat te vergelijken met hoe je een ander daarover zou adviseren om met zichzelf om te gaan. Misschien kom jij er dan wel achter dat je met 2 maten meet. Dat zou niet zo eerlijk zijn toch?

    🤔

    Like

  7. Ik ben met het protestantse geloof en een protestantse werkethos opgevoed, maar dit alles met vriendelijkheid en ruimte voor ontspanning. Wij leerden goed doorwerken, dingen durven aanpakken, maar tijd nemen voor een vriendelijk woord, een goed verhaal en ruimte om vreugde en verdriet een plek te geven. En als begin dankbaar zijn voor al het goede, goed zorgen voor jezelf en goed zorgen voor de mensen die op je pad komen. Dat klinkt misschien best zoetsappig en het liep niet altijd vanzelf, maar het heeft mij wel een stevige basis gegeven, waar ik heel blij mee ben.
    Wat ik nog beter moet leren is om aan te geven wat ik niet kan doen en dan overleggen hoe we werk anders gaan plannen. Er zit vooruitgang in en dat helpt mij verder.
    Dus ik zou zeggen, ga met frisse moed naar je werk, maar deel je zorgen over waar er wel energie voor is en waar niet voor en hoe dat ingepland kan worden. Want dat ben jij 100% waard.

    Like

  8. De religieuze achtergronden in mijn familie heb ik nooit mee gekregen.
    De door jouw beschreven arbeidsethos weer wel.

    Als ongelovige groeide ik op in een traditionele Rooms Katholieke omgeving. Van daaruit heb ik een goed gevulde boekenkast met religieuze boekwerken opgebouwd.

    Tip: alle godsdiensten, religies en geloofsovertuigingen hebben een aantal gemeenschappelijke uitgangspunten. Ben goed voor jezelf en je lichaam, doe goed voor je omgeving.

    Pas dat toe in je dagelijkse leven. Het voorkomt burn outs en andere vervelende geestelijke en lichamelijke ongemakken.

    Bemoedigende groet,

    Geliked door 1 persoon

    1. Goed zijn voor mijn omgeving lukt wel… Dat stukje goed zijn voor mijzelf… Pfff.

      Dank je voor het delen van dit inzicht…

      Like

Reacties zijn gesloten.