Het zit erop …

17 reacties

De eerste week na de vakantie zit erop. Het was een vreemde week. Eentje waar ik met name dinsdag enorm tegenop zag. Ten eerste was mijn vakantie niet zo verfrissend en verkwikkend geweest als ik had gehoopt. Verder nam Maatje, mijn directe collega, deze week definitief afscheid en dankzij de hittegolf deed mijn lijf ook niet echt wat ik ervan verwacht.

Omdat ik op de twee brandbriefblogs van vorige week via diverse kanalen reacties had gehad in de trant van ‘behandel jezelf zoals je andere behandelt’ vertelde ik dinsdag eerlijk tegen een paar collega’s dat ik me nog niet echt jofel voelde. Die mededeling leidde tot twee goede gesprekken en het aanbod van Maatje dat zij de rest van de dag de frontoffice zou doen. Het eerste maakte dat ik een afspraak met mijn manager inplande Het tweede dat ik tussen de vergaderingen door tijd had om even af te schakelen. Dat gaf rust.

Op woensdag hadden we het afscheid van Maatje, en aansluitend ging ik thuis werken. Eigenlijk drong het die middag pas tot mij door dat het wazig zien en de regelmatige hoofdpijn meer met mijn ogen dan met mijn fysieke en psychische gezondheid te maken had en maakte een afspraak bij de opticien. Donderdag werkte ik deels op locatie en deels thuis. Wat er bij de opticien uitkwam weten jullie.

Vandaag had ik het gesprek met mijn manager. Een ouder bekende, maar als manager nieuw. Eerst bespraken we mijn ogen, daarna mijn wens om de bereikbaarheid van de afdeling voor de tijd dat ik er alleen voor sta terug te brengen van vijf naar vier dagen, omdat ik vijf dagen aanstaan gewoon niet meer trek. Het werd een goed gesprek met een positieve uitkomst. Op maandag is de afdeling gesloten en ben ik vrij. Een collega neemt de telefoon waar zodat spoedgevallen afgehandeld kunnen worden. Verder werk ik de ochtenden op kantoor zodat ik aanspraak heb, en meerdere reden om regelmatig niet achter de laptop te zitten. ‘s-Middags werk ik thuis zodat ik afschakelmomenten kan pakken. Ik mag een grotere laptop gaan regelen zodat mijn ogen minder hard hoeven te werken. Daar hoef ik het effect van sterkere lenzen niet voor af te wachten. Mocht ik behoefte hebben aan hulp om soepeler met mijn Protestants Werkethos om te gaan, hoef ik maar te kikken. Als laatste mocht ik mij aanmelden voor een Symposium Positieve Gezondheid. Deze techniek wordt binnen de organisatie gepromoot, en hoewel dit symposium vooral gericht is op de zorg en cliënten, komt er ook heel veel voorbij waar ik als niet zorgmedewerker mee aan de slag kan. Vanmiddag fietste ik naar de Helpdesk en bracht daar een paar uur door.

Met meer energie dan ik in maanden heb gehad fietste ik aan het eind van de middag naar door de regen naar huis, het weekend tegemoet. Deze week voelt als een keerpunt. De weg gaat weer omhoog.

17 Comments

    1. Ik heb het getroffen met mijn manager en collega’s.
      Weet ook dat niet alle managers daar zo menselijk zijn.

      Like

  4. Je hebt goed gehandeld, én je werkgever handelde goed – zoals het hoort…. Goed zo!!!
    Ik zou willen dat ALLE werkgevers goed met hun personeel zouden omgaan, dat had mij ook aardig wat keren overspannen / littekens, zowel fysiek als psychologisch / gescheeld.

    Geliked door 1 persoon

    1. Mij ook. Ik had het er gisterenmiddag nog met een collega over. Hoeveel verschil een luisterend, begrijpend, en handelend oor van een leidinggevende maakt.

      Like

  6. Wat een fijn einde van deze week voor je om met deze afspraken positief het weekeinde in te gaan
    Succes met je tweede week !
    (PS Is er dus nog geen opvolging/vervanging voor jouw collega? )

    Like

    1. Die lenzen laten nog even op zich wachten (in bestelling) maar er is al een last van mijn schouders gevallen.

      Like

Reacties zijn gesloten.