Baby blauw

13 reacties

Een paar weken geleden las ik bij Deborah een blog over een behoorlijk vuile verwarming. Al lezend moest ik ineens aan mijn huis in Sittard denken.

Laat ik voorop stellen dat ik niet behept ben met het huishoudelijk gen. Ik ben geen voorstander van elke week een grote schoonmaak. ik houd mijn huis voor het oog bij. Eens in de zoveel tijd ga ik als een dolle te keer, en dan is mijn huis gewoon echt schoon. Meestal wanneer ik vakantie heb, of wanneer er vrienden op bezoek komen die blijven slapen. Toch durf ik op elk moment van de afwezige poetscyclus volk binnen te laten.

Terug naar het huis in Sittard. Particuliere verhuur. Omdat toenmalige partner en ik beide fulltime werkte, namen diverse familieleden qua poetsen de honneurs waar. Zo ontfermde mijn moeder zich over ramen en deuren. Hoewel de ramen redelijk schoon waren, bleken de gootjes dat niet te zijn. Die bleken tot de rand gevuld met vuil. Met de spitse achterkant van een theelepeltje is Mam de gootjes te lijf gegaan en na drie dagen pulken was zij tevreden over het resultaat. Wat dat betreft vielen de deuren mij 100% mee, zei zij.

Dat kon niet gezegd worden van de douchecabine. Die was zo smerig dat toenmalige partner en vriendin die de badkamer onder handen namen zich genoodzaakt zagen de hele cabine uit elkaar te halen in de hoop de losse onderdelen wel schoon te krijgen. Drie dagen later ging de douchecabine, nog steeds smerig ondanks hard poetsen, naar de stort.

Als laatste namen Mam en een schoonzus van partner de keuken onder handen. De eerste dag had Mam zich al op het aanrechtblad en de spoelbak gestort, nu kwam de rest van de keuken aan de beurt. Schoonzus had de verhalen gehoord en nam een fles industrieel schoonmaakmiddel mee. Voordat zij de houten keukenkastjes onder handen nam oefende Schoonzus op de deur van de keukenkast. De binnenkant was baby blauw, de buitenkant beige. Dus niet. Onder haar poetsende handen veranderde de kleur van beige naar baby blauw en werd het water vetter en vetter. Yuk.

Eerlijk is eerlijk. Dat weekend ben ik met dat industriële spul aan de slag gegaan in de hoop dat de kots groene vloertegels eigenlijk een andere kleur hadden, maar de vloer bleek het schoonste onderdeel van het huis te zijn.

En altijd wanneer ik denk dat mijn huis begint te vervuilen denk ik aan de gootjes en de baby blauwe keukendeur en weet dat het allemaal reuze meevalt.

13 Comments

  1. Ow gadver die keuken!
    Ik dacht dat mijn hok in Eindhoven toen best schoon was. Tot het licht op een muur in de badkamer viel ik heb er meer dan 20 kokendhete sopjes met allerlei middelen voor nodig gehad die smerigheid weg te krijgen. Nicotine…vandaar dat alle muren opnieuw gewit waren!

    Geliked door 1 persoon

  2. Haha! Dan heb ik toch liever beige. Ik woonde ooit in een huis waar alles nicotinegeel was, trouwens. Ben toch wel blij dat dat niet meer voorkomt nu.

    Geliked door 1 persoon

  3. Toen mijn nichtje met haar gezin in hun nieuwe oude huis trok, was de (moderne) keuken ook babyblauw. Ik heb nooit gesnapt waarom iemand voor een keuken DIE kleur zou kiezen, maar ja, hij was als zodanig prima en ze hebben het zo gelaten.

    Like

    1. Hier was het alleen de binnenkant van een inbouw kast. Dat scheelde.
      De rest was spuuglelijk hout dat we wit geverfd hebben (herinner ik mij nu ineens).

      Like

  4. Er is een leven voor mijn val en een leven na mijn val. Lief noemde mij een witte tornado. Altijd schoonmaken. Het is een hobby. Ik vind het heerlijk. Alles schoon en blinkend.
    Maar mijn voet wil niet. En de zomer is niet mijn favoriete seizoen. Ik heb er een hekel aan. Ik hou van de herfst.
    Lief houdt het bij. Ik doe de was, verschoon het bed en rommel een beetje aan.
    Ik mis het. Mijn oude ik Maar het huis is schoon genoeg. Misschien is dat ook wel een les. Niet altijd maar schoonmaken

    Liefs Joanne

    Like

Reacties zijn gesloten.