Fietskilometers

De ene werkdag is de andere niet. Vrijdagmiddag kreeg ik eerst een vraag die ik door moest zetten naar één van de vier musketiers. Die nu nog slechts met z’n drieën zijn, maar dit terzijde. Alleen was die vrij en zag ik mij genoodzaakt met mijn persoonlijk toestel een SMSje naar zijn persoonlijk toestel te sturen. Daarna liet ik het los.

Een uur voor sluitingstijd kreeg ik een berichtje vanuit de Helpdesk over een verdwenen account. Ik ‘ken’ de oorzaak, maar heb in eerste instantie onze ICT-dienstverlener nodig om het op te lossen. Helaas, de persoon die dit normaal doet was er niet, en zijn vervanger kwam er niet uit. Ik plaatste een noodkreet bij de collega applicatiebeheerders van ons Elektronisch Cliënten Dossier om de eigenaar van het verdwenen account op een andere manier toegang tot het ECD te geven, zodat zij dit weekend wel kon werken.

Vanmorgen kreeg ik een berichtje via teams. Het account was terug gezet maar zou weer verwijderd worden want er stond een fout in het HR systeem. Ik bedankte collega ICT-dienstverlener, informeerde de Helpdesk, kreeg een appje van collega Mobiele Ondersteuning waar ik naar toe moest om mijn telefoon op te halen en was net te laat om het telefoontje van die ene musketier te beantwoorden. Dus belde ik terug. Waar hij de achterliggende informatie kon vinden. Na dat uitgelegd te hebben dronk ik mijn tweede kop koffie en ging naar locatie om mijn telefoon te ruilen.

Ik was te vroeg en zag toevallig het hoofd van de Salarisadministratie zitten. Ik spraak haar aan over het verdwenen account en dat er waarschijnlijk iets fout stond in het personeelssysteem. Dat bleek het geval te zijn, maar zij kon het zo één twee drie niet oplossen. Zodra zij de oplossing had ze mij een mailtje sturen.

Tijd om mijn toestel te ruilen. Het bijgeleverde hoesje gaf ik terug. Een nieuw hoesje bestellen is niet nodig. Dit is zo’n extra beveiligd toestel. Stoot, val en krijgsvrij en van water wordt het ook niet warm of koud. Dummy-proof dus. Precies wat ik nodig had. Terwijl zij en ik nog even napraten hoor ik een telefoon afgaan. Ik denk nog, wat vreemd. ik heb mijn zakelijke telefoon toch doorgeschakeld en liet hem rinkelen. Dat was je privé toestel, zei collega Mobiele Ondersteuning.

Oproep gemist van Vriend, zei mijn toestel. Ik belde terug. Vriend en zijn partner wonen in het Westen en zijn in de buurt op vakantie. Een perfect moment om af te spreken alleen bleek zijn partner afgelopen vrijdag nog in contact te zijn geweest met iemand met dat Mexicaanse biermerk. Ondanks een negatieve test zag ik maandag samenkomen niet zitten. Hij ook niet. Dan gaat het over, want jij moet de rest van de week werken. Ik bedacht dat de Musketier aan had geboden om ook een keer een middag de telefoon over te nemen en al bellend met Vriend wandelde ik de trap op om het meteen te regelen.

Aansluitend liet de Musketier mij zien hoe ik de vrijdagse vraag zelf kon beantwoorden en escorteerde mij toen naar het trappenhuis om er zeker van te zijn dat ik geen enkele vraag meer zou beantwoorden. En vergeet niet deze uren te schrijven, kreeg ik als opdracht mee.

Rustig fietste ik naar de H3MA en zocht twee leesbrillen van +1 uit. Bij de kassa kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn privé telefoon kwijt was. OEPS!!!! Ik belde de Musketier, die vond mijn toestel, fietste terug naar het werk, haalde mijn telefoon op, beloofde iemand de volgende dag aan te waaien, ging terug naar de H3MA, kocht de brillen en fietste naar huis.

Tot het moment waarop ik erachter kwam dat mijn telefoon weg was, meende ik dat ik weer zo goed als de oude was. Daarna wist ik beter en bleek mijn lekke hoofd vooral goed om voldoende fietskilometers te maken.